Günlük

1. Bölüm : İnci Kolye

Anlaşmanın kurallarını umuyorum ki bu satırları yazarak ihlal etmiyorum...

Ama bir sır, bir ruha ancak bu kadar baskı yapabilir.

Benim...

Ahh... Her şeye en başından başlayarak yazmak istemiyorum. Çok korkuyorum. Her şeyi kaybetmekten... zaten bu eski alfabe ile yazmam da bu yüzden, tarihi belirsiz bir sayfaya başlamam da. Ama ipin ucunda sahip olduğum her şey olsa bile, ruhum artık biri ile paylaşma ihtiyacı duyuyor.

Bir ortak arayışındayım... küçük bir sır ortağı. Bu nedenle çalışma masamdan bir kağıt aşırdım. Ruhumu ezen bu ağırlık kelimelere dönecek ve kelimeler de kâğıtlara dökülecek.

Sonra ağırlık gidecek.

Her şey bu... umuyorum ki bu anlaşma ihlali değildir. Umuyorum ki benim düşük çenem ve zayıf kalbim cehennem yolumu çizmez. Masum göz yaşlarımla bunu umut edeceğim. Masum olan, geriye saf kalan tek şeyim göz yaşlarım. Ve onları adak olarak adamaktan başka bir seçeneğim yok.

Ama bu gün göz yaşlarım, çok kötü bir şey uğruna aktı. Saf olmayan bir şey için.

Ben...

Ben...

... bir günah...

Bir günah işledim...

Ve bu günah beni o kadar mutlu etti ki, ağladım.

İstanbul'daki evimde ilk günümdeyim. Evi döşemek için bir kaç hammal tutmuştum. Ama sonra çarşıya girdim ve bir kuyumcu gördüm...

Um... bana biraz zaman ver, bunu nasıl öylece söylerim?

Tamam, bir on dakika boyunca kağıdı izledim. Sanırım artık...

Tamam! Tamam! Şu anda hazırım! Kağıtla yaklaşık bir saat boyunca durdum şu anda yazacağım...

Ehhh...ummmhhhh...

Peki! Tamam! İki saat oldu ve bu böyle olmayacak. Bir anda söyleyeceğim. Ah... saysam? Üçe kadar sayacağım.

Bir...

İki...

İki... çeyrek...

Ehhh...iki yarım...

Offfff!!!!!!

Lanet bir inci kolye satın aldım.

Bunu yazdığıma inanamıyorum! Bunu yaptığıma daha da inanamıyorum!Allah affetsin, Ne fena! Oysa çok uğramıştım içimdeki eskiyi dindirmek için. Ama Allah işte... kuluna hatırlatır ne olduğunu.

Kim olduğunu.

Ve ah... inci kolyeyi odama koydum. Odayı elbette kilitledim, veletler odayı karıştırabilir. Onlara onca eşyayı nasıl açıklarım?

Onca eşya... evet...

Bak, ne diyeceğim: ben sana her şeyi en başından anlatacak cesareti bulana kadar, neden sana odadaki eşyaları nasıl aldığımı anlatmıyorum? Bunlar da canımı yakan sırrın parçaları neticede.

Ama şey... Bu günlük, inci kolye ile sınırlı kalsın...

...Çok korkuyorum çünkü... Bu gün kötü bir şeylerin yakın olduğunu sezdim.

O inci kokyeyi sonsuza kadar saklayacağım, harika bor kolye. Neyse, Daha sonra görüşmek üzere.

- Sır ortağın