home ; yoonmin

; a l t ı

Wendy verdiğim cevaptan dolayı bana kırılmış görünüyordu.
O günden beri pek konuşmamıştık.
Wendy'yi düşünürken küpelerimi değiştirip, metal yüzüğümü taktım. Gardırobuma bakarken pek bir seçeneğim olmadığını tekrar hatırladım, ya siyah ya da beyaz.
Beyazı seçtim.
Uzun süredir silmediğim aynamın önüne geçip kendime baktım.

İdare ederdi.

Saat 9 olunca evden çıktım ve sahile yürümeye başladım.
Etrafta bir iki çocuk haricinde kimse yoktu ve ortalık sakin görünüyordu.

Heyecanlandığımı sahile yaklaşınca anladım, o ana kadar tavrımı koruyordum.

Etrafta dolaşıp Jimin'i aramaya başladım, pamuk şeker aldığı yere bile gittim ancak yoktu.

Gelmemiş.

Başına bir şey gelmiş olabilir miydi? Belki de bir yakınına bir şey olmuştu. Boşuna mı endişe yapıyordum? Hayır, yapmıyordum.
Burada beklemeye devam mı etmeliyim?
Evet, beklemem gerekiyor. Birazdan gelir, her gün aynı saatte gelmek zorunda değil ya.

Onu önemsiyordum, fazlasıyla.

İçimden bir ses geleceğini söylüyor.

Kumsala gelince ayakkabılarımı çıkardım, kumsala oturup ayakkabılarımı yanıma koydum.

Deniz bugün dalgalıydı, sinirli görünüyordu.

Denizin sinirini dalgalardan çıkarmasını izledim uzun süre.

Ta ki yanıma birisi gelene kadar,

"Kaçış noktamı ele geçirmişsin."