Just one girl

4

Κοιτάω αμήχανα γύρω μου και μετά απο λίγο μου ξανα τραβάει την προσοχή το πρόσωπο του Γιώργου.Αφού με κοιτάει μου ξανα χαμογελάει γλυκά,πολύ γλυκά και μου λέει"Ελα πάμε μέσα."

Σηκώνεται και μου δείχνει τον δρόμο προς την κουζίνα,καθώς ο Ανδρέας είχε ήδη αφήσει ανοιχτή την πόρτα απο πριν.

"Ναι πάμε."του απαντάω και προσπαθώ να του χαμογελάσω και εγω τόσο γλυκά οπως εκείνος,ομως δεν τα καταφέρνω.Πρωτού το καταλάβω χτυπάω την κοιλία μου στην γωνία του θρανίου και ενα επιφώνημα πόνου δραπετεύει απο το στόμα μου.

Ακούω τον Γιώργο να γελάει και γυρνάω κοιτάζοντας τον με ενα απο το πιο τρομακτικό μου βλεμμα.σταμτάει λίγο να γελάει και προσπαθεί να μου μιλήσει αλλα δεν τα καταφέρνει και αντι αυτου τραυλίζει."Συγνώμη αλλα όσες φορές εχουμε μιλήσει σήμερα,είτε θα έχεις πέσει,είτε χτυπήσει ή σκοντάψει."μου λέει και συνεχίζω να τον κοιτάω θυμωμένα.

Από μικρή, πάντα είχα θέμα με την ισορροποία μου.Αν και πήγαινα χρόνια χορό,πάντα θα είχα ένα μικρό θεματάκι.Και ειδικά οταν έβγαινα απο την αίθουσα του χορου το θεματάκι αυτο, γινοταν ακόμα μεγαλύτερο.

Υποσυνείδητα νομίζω ήξερα και ξέρω πως αυτο ευθύνεται στην χαμηλή μου αυτοπεποιθηση,ομως δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχόμουν φωναχτά.

"Μα δεν βλεπεις λοιπόν, πόσα απλά λύνεται το πρόβλημα?"του λεω και σταματάει λίγο να γελάει και με κοιτάει με απορία."Σταματάμε να μιλάμε και σταματάω να πέφτω."του λέω και αμέσως οσο χαμόγελου του είχε απομείνει,σβηνεί απότομα.

"Ε?"είναι το μόνο που μου απαντάει συνοδευόμενο απο ενα κενό βλέμμα.

"Απλά πάμε μέσα!" λέω και πηγαίνω προς την κουζίνα.

Κάθομαι στο τραπέζι,δίπλα μου ο Ανδρέας και απένατί μου μετά απο λίγα λεπτά έρχεται και κάθεται ο Γιώργος.Νίωθω το βλέμμα του πάνω μοτ σχεδόν όλη την ώρα του φαγητού και άσχετα με το πόσες φορές εχω μπεί στον πειρασμό να τον κοιτάξω,δεν το έκανα ούτε μια.

Το γεύμα τελείωνει με εμένα να λέω στην θεια μου πόσο υπέροχα ήταν αυτά που έφτιαξε.

Ο Ανδρέας με τον Γίωργο συνεχίζουν να μιλάνε για τα δικά τους αθλητικά και εγω μιλόυσα με την εία μου και κανονίζαμε το πότε θα πάμε στο χωρίο.Ετσι ώστε να πάμε τις ίδιες ημερομηνίες για να είμαστε όλοι μαζί.

"Ε μαμα!"ακούγεται η φωνή του Ανδρέα απο λίγο πιο μέσα."Φέτος θα έρθει και ο Γιώργος στο χωρίο."λεει και νομιζα οτι καρδία μου σταμάτησε για λίγο.