Just one girl

Η αρχη

Δεν ήξερε πως ο κόσμος της θα άλλαζε. Δεν ήξερε πως αυτος ο κόσμος που ήταν τόσο διαφορετικός για εκείνη,ήταν ολο αυτόν τον καιρό μέσα της. Ηθελε να το βγάλει απο το μυαλό της. Ηθελε επιτέλους τα όνειρα της να γινουν πραγματικότητα. Ήξερε πως μπορούσε. Αλλα φοβόταν,φοβόταν περισσότερο απο οτι θα έπρεπε. Κυρίως φοβόταν τις αλλαγές γιατι δεν τις ειχε συνηθίσει ομως πιο πολυ φοβόταν γιατι δεν ήταν απολύτως σιγουρη. Παντα την τρόμαζε αυτο. Παντα αυτο ήταν που την κρατούσε πιςω. Ομως,πλέον, ολες αυτες τις τρελές σκέψεις που ειχε στο μυαλό της ειχε βάλει στόχο να τις κανει πραγματικότητα. Ήταν έτοιμη. Ηξερε οτι μπορούσε. Ήξερε οτι δεν εχει ολο τον χρονο του κοςμου. Ήξερε οτι αν έβαζε στο μυαλό της κατι θα μπορούσε να το κανει πραγματικότητα. Ομως και παλι κατι την κρατούσε πιςω. Τι να ήταν άραγε αυτο; Αυτή ήταν η μεγάλη της απορία,ομως ήταν αποφασισμένη να περάσει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι,για να ανακαλύψει αυτο και μαζι του τον ίδιο της τον εαυτό.

Το μονο που χρειαζόταν ήταν λίγη πίστη. Η οποία με τον καιρό ερχόταν ολο και πιο συχνά και εκανε βόλτες γύρω της μέχρι που αποφάσιζε να φύγει για λιγο και μετα να γυριςει όποτε εκείνη ηθελε. Μια τόσο μικρή λέξη,που ομως κρύβει τόσα πολλα μέσα της. Μια λέξη που για να την πει κανεις και να την εννοεί χρειάζεται θάρρος και κουράγιο ετσι ώστε να μπορει να αντμετωπισει κάθε πιθανό εμπόδιο,δυσκολία και φούρτουνα στο μέλλον του,στο παρόν του και ακομα κα στο ίδιο του το παρελθον.

Ποιος ειναι λοιπόν αυτος που μας λεει με τόση ευκολία να  αφήσουμε ετσι απλα το παρελθόν;Κανεις. Κανεις δεν μπορει να σε καταλαβει. Κανεις δεν μπορει να σε νιώσει σε τετοιο επίπεδο ετσι ώστε να μοιράζεστε τις ίδιες σκέψεις και τον ίδιο τροπο που αντιλαμβάνεστε τις αλλαγές και τον κόσμο γύρω σας. Ετσι δεν ειναι σωστά; Ετσι τουλαχιστον την είχαν μάθει. Πως εκει εξω εισαι μονο εσυ και πως μονο εσυ θε πρέπει να εισαι αυτή που στο τέλος θα μείνει.
Ομως και παλι. Οταν ζούσε κατι,το ζούσε στο μέγιστο. Ήταν ένα κοριτσι με τεράστια συναισθήματα που ζούσε,αγαπούσε και πονούσε δυνατά. Δεν υπήρχε κατι ενδιάμεσο. Ποτε δεν υπάρχει κατι στην μέση. Γιατι ήξερε πως ετσι ήταν στην πραγματικότητα. Η πολυ ψηλά θα ήσουν η πολυ χαμηλά. Το θέμα ειναι ομως ποιο ειναι το μέτρο σύγκρισης σου. Αυτο ειναι το σημαντικό. Και αυτο ειναι το στοιχείο που αλλάζει απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Εισια ξεχωριστος. Εσυ όπως και αλλοι εκατομμύρια άνθρωποι.  Μην αφήσεις ποτε τον εαυτο σου τόσο χαμηλά ετσι ώστε να χαθείς ανάμεσα σε διαφορετικές προσωπικότητες που στο τέλος να γινει και η δικιά σου προσωπικότητα διαφορετική.

Ένιωθε μια μεγάλη αλλαγή να την πλησιάζει. Και το μονο που εκανε ήταν να την υποδεχτεί θερμά.

Που να ήξερε ομως οτι όλη η ζωή της θα έπαιρνε στροφή 180 μοιρών και τα παντα θα ερχόντουσαν πάνω κατω.

Που να ήξερε ομως οτι σχεδόν τα παντα θα άλλαζαν.

Που να ήξερε ομως οτι επιτέλους θα αγαπούσε στον εαυτο της και κάθε μικρή ή μεγάλη ατέλεια του.

Που να ήξερε ομως οτι θα ξυπνούσε κάθε πρωι και θα κοιμόταν κάθε βραδυ με την ίδια σκέψη.
Η ζωή ειναι όμορφη.