Just one girl

5

Πολλές φορες,οταν βλέπουμε ταινίες και οι δυο κεντρικοί χαρακτηρες βρίσκονται στο αμαξι,δεν λεμε,Χριστέ μου,ποσο άβολα πρέπει να ειναι η κατάσταση;

Ναι λοιπον. Ετσι ήταν. Ετσι ακριβώς ήταν.

Ένιωθα το βλέμμα το Γιώργου να με καεί οταν βρισκομασταν σε κόκκινο φανάρι. Ποτε απέκτησε τοσα πολλα φανάρια η διαδρομή για το σπιτι μου;

Α ναι. Απο τοτε που αποφασίστηκε πως θα γυρίσουμε στο σπιτι μου απο την μεγάλη διαδρομή.

Ο Γιώργος φυσικά με ρώτησε αν υπήρχε θέμα,γιατι είπε οτι θελει να περάσει λιγο απο το μαγαζί της μαμάς του να πάρει κατι.

Το μονο ομως που μπορουσα να απαντήσω ήταν να κουνήσω διστακτικά το κεφάλι μου.

Εκείνη την στιγμή,νομιζω πως ειδα τον Γιώργο να εκπνέει μια μεγάλη ανάσα με μια απογοήτευση και στεναχώρια να λούζουν το προςωπο του. Ομως απλα θα μπερδεύτηκα.

Ετσι απο τα δέκα λεπτά που ειναι η κανονική απόσταση που εχει το φροντιστήριο απο το σπιτι μου, φτάσαμε να εχει περάσει μισή ωρα και να είμαστε ακομα στο δρόμο.

Ομως δεν με πειραζει αυτο. Αντιθέτως λατρεύω,να κανω βόλτες με το αμαξι χωρις να εχω συγκεκριμένο προορισμό. Απλα να κανω βόλτες και να κοιτάω εξω απο το παράθυρο. Να χάνομαι στις σκέψεις μου και να γίνομαι ένα με οτι περνάει εξω απο το παράθυρο μου.

Ομως το να εχω τον Γιώργο δίπλα μου και να με καρφώνει με το βλέμμα του κανει την κατάσταση πιο περίπλοκη.

Σε μια στιγμή γενναιότητας,πήρα το θάρρος και ρώτησα"Εχεις κατι μαζι μου;"
"Οχι,τιποτα απολύτως. Μηπως εχεις εσυ;"μου απάντησε με ένα παντελώς αδιάφορο βλεμμα.
"Οχι,απλα δεν μπορω να καταλάβω αν εχεις ή οχι κατι μαζι μου."του λέω και αμέσως ευχήθηκα να μην ειχα πει τιποτα παραπάνω. Γιατι τωρα άνοιξα συζήτηση. Και εγω δεν ειμαι τόσο καλη στις συζητήσεις. Ειδικά στις συζητήσεις με το συγκεκριμένο άτομο.

"Και να ειχα κατι μαζι σου,εσυ δεν θα το ηθελες αυτο. Το ειπες και μονη σου άλλωστε. " μου λεει ξερά
"Μην το παίρνεις τόσο προσωπικά"απαντάω. Σαν μικρό παιδι κανει.
"Τι εννοείς να μην το παίρνω προσωπικά; Πριν απο λίγη ωρα μου ειπες οτι προτιμάς να μην είμαστε καν μαζι. Όποτε συγνωμη αν σε ενοχλεί,αλλα το εχω πάρει πολυ προσωπικά."
"Το ξερεις οτι δεν το εννοουςα ετσι. Και στο κατω κατω της γραφής μέχρι χτες δεν είχαμε πει ποτε παραπάνω απο 5 λέξεις,ο ένας στον αλλο."
"Εγω δεν τα θυμάμαι ετσι. Εσυ ήσουν αυτή που δεν μου μιλούσες. Εγω παντα προσπαθούσα. Και τωρα που είχαμε κανει μια αρχή,επιστρεψαμε παλι στο μηδέν. Δεν θα σε καταλάβω ποτε,όσο και αν προσπαθώ. "Είπε και δεν απάντησα. Δεν ήξερα τι θα μπορουςα να απαντήσω.