Found You

5

"You better watch out. You better not cry. You better not hide, Im telling you why. The Devil is coming to town. He's making a list and checking it twice. Gotta find out who's going to die twice. The Devil is coming to town. Poor poor little Vienna, so confused about her life. What happened years ago? Who can be trusted? Who's gonna reveal the secrets? Who's lying? Who's gonna die? Poor little Vienna, so confused about her life.

Want me to help you know the truth? Find me, my little one.

Kisses
~Zero"

Muli kong binasa ang sulat na ibinigay ni Zero sa akin. Ito ay gusot gusot na at may bagkas ng dugo. May naka attached na maliit na litrato sa loob neto na isang kamay ng lalaki na may rose with thorns tattoo at hawak hawak niya ang isang kamay ng babae na nakasuot ng maliit na Ruby Ring. Parang kinuha ata ang litrato nato gamit ang polaroid base sa size ng litrato.

Anong gustong ipapahiwatig ni Zero? Sino nag mamayari netong dalawang kamay? Sino kaya si Zero? Shet, nakakalito na.

May kumatok sa kwartong tinutulogan ko at pumasok si Kyle na may dalang napakaraming papel.

"Ano yang mga dala mo?" sabay turo ko sa mga dala niya at I bend my head to the left in confusion. Lumapit siya sa bed ko at umupo.

"Informations and history about our school. Tsaka may napulot din akong notebook sa library noon." simpleng sagot niya at napa shrug pa. Binigay niya ang isang lumang itim at maliit na journal saken. "Open it."

Binuksan ko ito sa first page at may nakasulat na "Dianne Lyon's Journal". Napatingin ako sa kanya at napa tanong, "It's my moms, right? Saan mo toh nakita? What am I supposed to do with it? I mean it's her personal thing."

"You have to read it, Vienna. Maybe you can find some clues there on what happened years ago." sagot niya sakin. Binuksan niya ito sa random page at binasa ang naka sulat sa loob neto.

"Agosto 4, 1989

Muli ko siyang nakita sa kagubatan. Ilang araw ko na kasi siyang di nakikita. Pilit lo siyang layuan pero di ko talaga kaya. Ewan ko nga at bakit. Lumalaglag na yung mga grado ko. Sabi ng Dean na ikikick out na daw nila ako kung di ko ma pasa ang final exam. Ako daw kasi ang papalit kay Dean Jerome sa pwesto bilang dean kung papasa ako. Gagawin ko tong lahat para makapasa. Isang malaking biyaya ang maging dean sa academy. Walang maling iniisip ako nung nakita ko muli siya. Mahal ko siya... Paalam na diary...
-Dianne"

Di ko alam na may kasintahan pala si Mama na nasa school. Di kaya si papa toh? Di pwede...nagkilala sila ni papa nung nakapag trabaho na siya.

"Eto pa oh!
Enero 19, 1899

Binigyan na naman niya ako ng isang kahon na may laman na napakaraming 'Zeros'. Di ko alam tungkol saan eto. Paalam na muna diary...- Dianne" muling basa niya at napaisip. "Kilala niya si Zero?"

May sasabihin na sana ako nung may kumatok uli sa pintuan. "Pasok!" sigaw ko para maka rinig yung nasa kabila ng pintuan.

Nung pumasok yung taong nasa labas laking gulat ko na si Dean Dianne pala ito. Bilis na itinago ni Kyle yung journal kasama yung ibang mga papel sa isang drawer sa tapat ng kama ko.

"Maiwan ko na po kayong dalawa..." pamamaalam ni Kyle tsaka lumabas. Tinignan niya uli ako sa mata na may bagkas na balisa sa kanyang mukha. Isinirado niya yung pinto pagkatapos niyang lumabas.

Nakatayo lang si Dean Dianne sa pang yayaring iyon at tinignan yung pintuan. Humarap siya sa akin. Rinig na rinig ko padin yung tunog ng kanyang heels na kulay itim. Paborito niya ata. Lagi niyang sinusuot eh...

"Hello, Vienna. Kamusta?" tinigan niya alo ng maigi at umupo din sa pwestong inuupuan ni Kyle kanina.

"Okay lang." simpleng sagot ko habang di tumitingin sa kanyang mukha. Natahimik na naman kami. Walang umiimik saming dalawa but suddenly she broke the silence with a shocking news.

"You have an uncle in the academy, Vienna. It's Mr. Alberto Garcia but he died when there was an assassination in our school. Kasama niya ang Walong estudyanteng namatay. Zero killed them." seryosong anunsyo niya sa akin. Tinignan niya ulit ako ng maigi gamit ang kanyang napakatakot at itim na mata. "Zero's familiar right? Alam kong kilala mo yun, dear."

"Why do you keep hiding things from me, Mom? Ano ba talaga yung nangyari simula gumising ako sa coma!? I want to know the truth!" sigaw ko. Inis na inis na ako, lokong loko na ako. Im so fed up with the lies.

"Im not your mom, Vienna." muling sabi niya na wala man lang ka emosyon.

"Yes you are! Ikaw yung kasama't nasa tapat ko nung gumising ako sa hospital!" I angrily argue at tumayo.

"What happened mama? Why cant I remember anything?" I tried to sit up but my abdomen hurt so much kaya napa iyak ako.

"Wag ka munang bumangon, dear. Everything will be alright." she tried to soothe me with her words. She rubbed my hand which is where a little tube is attached.

I zoomed out for awhile. I just look at her face. She had this big red angry face looking at me and looks like she's ready to lunge herself at me. And before I could even react to her finger pointing at me, she already beat me to it.

"ITS BECAUSE OF YOU! YOU KILLED MY HUSBAND! YOU ARE NOT FIT TO CALL YOURSELF MY DAUGHTER FOR WHAT YOU DID!"

—
short chapter😐 tamad na ako XD