SHE'S DIFFERENT [COMPLETED]

SHE'S DIFFERENT 10 - One Condition

 Dedicated sa kanya! Hello! ♥

Sorry for the words na hindi kaaya-aya sa chapter na ito. Konti lang naman e. :D

**10**

Terrence's POV

Dalawang linggo na ang nakakalipas simula nang pagkamatay ni Dad.

Sa bahay, sobrang boring. Sobrang.... lungkot.

Tae kase. Sino ba pumatay sa dad ko?! Ang sama-sama niya! Wala siyang puso! Wala siyang konsenya! Wala siyang budhi! Wala siyang kaluluwa! Tangina niya! Gago siya!

Sobrang namimiss ko na siya. Hindi ko man lang nasabi na mahal ko siya. 

Bakla. -_-

Mahalaga sakin ang magulang ko, syempre. My dad was always there for me. Kahit ang pasaway ko, kahit ang kulit ko, kahit ang rebelde ko. Jan parin siya. Laging nakangiti.

Naalala ko tuloy yung tanong sakin dati ni Saff, tungkol sa dad ko. Ganto pala yung feeling? Sa sobrang sakit hindi na ako makaiyak. Sa sobrang sakit, wala na kong maramdaman.

"Tol? Ok ka lang?" nagising ako sa pagkakatulala ng tinawag ako ni Ryuu.

"Oo tol, wala naman na akong magagawa e." sagot ko.

"Meron tol, hanapin mo yung pumatay sa dad mo. Odiba?" sabi niya. Tama naman.

"Pero pano?" tanong ko. Madali yang sabihin pero mahirap yan gawin.

"Edi magpatulong ka, sa mga pulis?" -siya.

"Loko-loko. Bata pa ko. Sasabihin lang ng mga yun bawal makisali ang bata." sagot ko. Totoo naman e. Sasabihin yan ng mga pulis pero kahit sila di magawa trabaho nila. Mga walang kwenta.

"Aba ewan ko nga sayo. Tatanong tanong tapos babarahin sarili, siraulo lang?" sabi niya sabay tapik sa balikat ko. Tapos tuluyan ng siyang umalis. Alam ko yung tapik na yun ibig sabihin 'goodluck'

Lumabas muna ako ng simbahan, sa simbahan kasi nakaburol dad ko. Naglakad-lakad muna ako. Tagal ko na ding di nakakapasok sa school, tagal ko ng di nakikita si Saff. Aww.

Naglakad-lakad muna ako, nagpahangin kuno. Wala na kasi akong maramdaman e. The pain... is too overpowering. Ganto pala yung feeling pag nawala yung isa sa parents mo? Masakit.

 Habang naglalakad, di ko namamalayan kung saan ako pupunta. Basta naglalakad lang ako. Sino kaya yung pumatay sa tatay ko? Babae? Lalaki? Malamang lalaki yun. Humanda lang siya. Bakit niya pinatay yung dad ko? Pera? Sana nanghingi nalang siya. Di na dapat pinatay. Ang bait-bait ng dad ko e. *sigh.

Sa isang playground, jan ako tumigil. Umupo ako sa bench para mag-isip. Aaaahhhh! Gabi na pala. Di ko nahalata. -_-

Tatayo na sana ako.

"Hello." huh?!

Paglingon ko. Isang lalaking gwapong nakangiti na naka-tuxedo? Bat naka-tuxedo to? Trip neto? o.O?

"Hi?" bakit?

"How are you, kid?" tanong niya? hmm? Kilala niya ko? Sabagay, sinong di nakakakilala sakin?

"Ok lang po. Sino ka po?" tanong ko. 

"A friend." sagot niya sabay.. ngiti? Bat ganun? Nakakakilabot yung ngiti niya. Errr.

"Friend ni dad?"

"Yup, Condolence." -siya.

"Salamat. Sige una na ko." sagot ko. Paalis na dapat ako tapos nagsalita siya bigla.