Hani gülü sevip dikenine katlanmak diye bir tabir vardır ya. Oysaki ben güllerden nefret ediyordum ama nedense dikeni her zaman bana batiyordu. Tenime batan gül dikenleri oynadıkça sürekli acı verdi ve battığı yerden hiçbir zaman çıkmadılar.
O gün erken uyanmam gerekiyordu. Üstümdeki yorganı hızlıca üzerimden atip kosarak aynaya baktim. Evet, aynada okula geç kalmış bir kız görüyordum. Kahvaltı bile yapmadan son derece eskimiş çantamı alıp okula doğru koşmaya başladım. Sokakları o kadar hızlı geçiyordum ki 30 dakikalık yolu 5 dakikada koşmuştum fakat hatırladığım son şey okulun kapısından girdigimdi, gozlerimi açtığımda hastahanedeydim...
DEVAMI DAHA SONRA :)).....
