İçinde bulunduğumuz tren yolundan çıktı ve o gelen ses tünelin diğer kısmına çarptığımızın sesiydi. Vee... Kendimi bir hastanenin içinde buldum. Ne yani ? Ben bunca şeyi yaşamamışmıydım ? Annem yanımdaydı ve bana " Oh sonunda şu ameliyat bitti, canım kızım benim seni çok seviyorum" demesin mi !? Ben hala olayı tam anlayamamıştım. Anneme ne ameliyatında olduğumu sordum ve bana;
- Dün gittiğiniz lunaparktaki bindiğiniz korku treni kaza yapıp birkaç yara almışsın, neyse ki kurtuldun.
Dedi ve elimi sımsıkı tuttu. Yani ben şimdi bunların hepsini yaşamışmıydım ? Bunu anlamanın tek bir yolu vardı. Anneme Zehra Betül'ü sordum ve onunda trende olduğunu söyledi. Ama bu nasıl olabilirdi ki ? Sonra doktor annemi çağırdı ve benim için kafa tramvası geçirdiğimi, sadece ameliyat sırasında gözünün önünden geçenleri hatırlayabildiğini söyledi. O zaman anladım ki ben bunları ameliyat sırasında görüp gerçek sanmıştım.
Bundan sonra korku trenine binmemeye karar verdim ve yeni bir hayata başladım. Bu yeni hayatım çok güzel geçiyordu ve hayatımın devamının böyke geçmesi dileğiyle...
Evet arkadaşlsr vote ve yorum gelmediği için kitabı bitirdim ve yeni bir kitaba başlayacağım umarım bu kitabın sonunu beğenmişsinizdir. Diğer kitapta görüşmek üzere hoşçakalınnn
