Sona kalan cupcake

1.

İçimde bir huzur güven ve aşk. Bu anı bozan bir arkadaş. "Efe mi hani şu okulun en havalısı" dedi İrem. Bende "evet o". Tabi İrem devam etti "hani şu yakışıklı cool olan Efe"dedi gülerek. Yastığı fırlatarak "he evet İrem cool olan Efe" dedim. İrem, şakacı, tatlı,güzel,cesur manyak bi kız. Şakacı diyorum altını çizerek. Yastığı fırlatan İrem"senin efe ile çıkman hatice teyzenin justin bieber ile çıkması gibi bir şey" diyince karnımda uçuşan kelebekler intihar etti. Efe, cool (meteor) taş bir çocuk. Tamamm biliyorum fazla yavşadım ama öyle. Aslında onunla çıkabilirdim. Yani onun peşinde olan 500 kızın içinden. Bu bir savaştı ve ben bunu kazanmalıydım. Gözlüklü bir kız olduğum halde. Acaba şuan ne yapıyordu. Evet biliyorum umrunda bile değildim. Sağolsun İrem bu düşüncelerime son veren kişi oldu. Dalga geçercesine "Dünya'dan Açelya'nın hayal dünyasına orda mısın acaba Açelya"dedi. İrkilerek "efendim" dedim. Gülerek "senin bu hallerin çok hoşuma gidiyo"dedi. Bu kız beni güldürüyordu. Severdim İrem'i. Ayağa kalkım ve "bana yardım etmelisin İrem"dedim. Oda ayağa kalktı. Bana bakarak şaşkın bir ifadeyle "ne konusunda"dedi. İmalı bir bakış atarak " bi saatten beri neyden bahsediyoruz İrem"dedim. "Anladııım Efe konusunda ama bi şartla tatlım"dedi. Ona bakarak "herşeye bi rüşvet dimi bu mu kardeşlik bu mu arkadaşlık"dedim. Gülerek "ya öyle değil bitanem. Sadece sende bana yardım edeceksin"dedi. Aniden "benimle fırına geleceksin"demesi kahkaha atmama sebep oldu. Ona bakrak "ya sen manyaksın kızım bu muydu hadi kabul yaa"dedim ve ona sarıldım. Kolumdan tutarak "hadi o zaman ne duruyoruz" dedi. "Ya bi dur kızım ya hırkamı alıyım bari"dedim. Mavi uzun hırkamı alarak odamdan çıktık. Çok heyecanlıydım. Karşıma aniden annem çıktı "nereye gidiyorsun kızım"dedi. Ben kekeleyerek "Efe'yee"dedim. Tanrım ne demiştim. Annem "Efe kim Açelya?"dedi. Bişey diyemedim. İrem "şey Sevgi teyze fırına gidiyoruz." diyerek günün kahramanı İrem oldu. Annem "öyle desene Açelya"dedi. İrem sert bir bakış atarak gidelim der gibi başını salladı. Anneme "görüşürüz annem" diyerek el salladım. Kapıdan çıktık.(pencereden çıkacak değiliz ya)
İrem'e sarıldım ve "iyiki varsın lan"dedim. Biraz ağırdı ama iyiydi. İrem göz kırparak"ben olmasam napcan acaba"dedi. Hırkasının şapkasını kapatarak "tamam lan hemen egon tavanlanmasın"dedim gülümseyerek. İrem "bu iyiydi" diyerek bana çelme taktı. Bu ağır olmuştu. Yere düştüm ve "bari elimden tutup kaldır şerefsiz"dedim. O tam kaldıracakken birisi gelerek "iyi misiniz?"diye sordu. Kafamı kaldırdığımda mavi bir deniz.Her halde öldüm cennetteyim fln yani. Adını bilmediğim çocuk (erkek) çok yakışık... bi dakika ya ben Efe'yi seviyorum birine yavşayamam. (sanki nişanlıyız)sevgili bile değiliz. Ona bakarak "iyiyim teşekkürler"diyerek ayağa kalktım. Elini uzatarak "ben mert"dedi. Elini sıkarak "bende Açelya"dedim. Mert&İrem. Hayır noluyo bana ya. Ben böyle iç sesimle konuşurken çocuk yani Mert "tanışdığımıza sevindim"dedi. Bende der gibi başımı salladım. Açelya'ya bakarak "bunu sana ödeticem"dedim. Açelya'da "kredi kartıyla mı"dedi. Ya ben bu kıza kıyamıyordum. Gözlerimi kısarak "görüşücez tatlım"dedim. Fırına gelmiştik (kazasız belasız). Ekmeleri aldık. İrem'den beklediğim tepkiyi almıştım. Zafer gülüşünü eksik etmedi. Hemen "ben yardım ettim sıra sende"dedim. İrem "ama bi şartla"dedi tanrım bu kız beni öldürüyordu. Ellerimi belime koyarak "evet küçük hanım bu sefer ne isteyeceksin"dedim. Gözlerini kısarak "Bu kutsal görevi sana veriyorum tatlım"dedi Açelya. Sonra devam etti "Bu ekmekleri bizim evimize götüreceksin"dediği anda "kızım sen sabahları ne içiyorsun"dedim gülerek. Açelya "annemin kısık ateşte kaynattığı çayını içiyorum bebeğim"dedi. Gülümseyerek "Bu da sana kafa yapıyor"dedim. Bana gülümsedi. Ona bakarak "hadi ne bekliyoruz"dedim. Gözleriyle ekmeği işaret etti. Bana bakarak "ikile tatlım"dedi. Arkadaşım diye söylemiyorum (sanki gerçek biri gdhss) eline düşmeyin💀. İrem'in evine doğru gidiyordum. Aklıma şu çocuk takılmştı. Ne çocuğu ya 15 yaşında falandı. Adı Mertti çocuk demeyi kesmeliydim. Sahi Kimdi bu. Ben böyle iç sesimle boğuşurken gelmiştim bile. Zile bastım. Kapıyı sevcan teyze açtı. Ekmekleri verdim. Bana " görüşürüz canım fazla uzaklaşmayın"dedi (allah aşkına bir avuçluk mahallede ne kadar uzaklaşabiliriz). Dışarı çıktım. İrem bankta oturmuş beni bekliyordu. Yanına gittim. Ayağa kalktı. Bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Bi dakika ben buna bi şey ödetecektim. Bad Girl dik sonuçta. O fırsat bi fırsat tokayı kafasından bi çektim. Ve kaçtım. Arkadan ciyaklayan İrem'in seslerini duydum "fırsatçısın kızım sen gel lan buraya" dedi ve peşimden koştu. Aslında hızlı koşardı İrem bana yetişemedi. Konu intikam olunca insan hızlı koşuyo sonuçta. Bizim koşu parkına gelmiştim. Ve yine birine çarptım. İçimi bir sessizlik kapladı. Konu o olunca..