Nadia's huwelijksaanzoek (Voltooid)

Hoofdstuk 2

Eenmaal aangekomen in marokko, voelde ik ondanks alle problemen van de laatste tijd, toch een relaxte sfeer van 'Thuis komen'.
We besloten om in één van de velen appartementen van Dries die op mijn naam stonden te verblijven.

Terwijl Jonas en Nora als twee opgetogen pubers, richting het zwembad huppelden.
liep ik in peinzend naar het  aangrenzende terras.

Mijn leven 'so far' met Dries flitste als een sneltrein door mijn gedachten.
Wat wilde ik nu net mijn huwelijk?

Wat was het beste vóór onze dochtertje?....En hoe nu verder?
Zoveel vragen,...Zo weinig antwoordden, laat staan oplossingen.

Op dat moment belde Leila de zus van Dries om te vragen of we goed waren aangekomen. "Alles komt goed Hbiba! Riep ze.
"Dries heeft een goed hart, maar vertrouwd vaak de 'verkeerde' mensen! Zei ze oprecht.

Ze verzekerde mij met klem, dat alle eigendommen op mijn naam, rechtmatig van Dries en mij waren.
Ik kon de documenten erop na lezen en de meeste appartementen waren volgens haar 100% rechtsgeldig.

Jonas en Nora zorgden voor de nodige afleiding, opdat ik niet wegkwijnde in de geheimen beerput rondom Dries.
Zo gingen we regelmatig uit eten en bezochten we de authentieke dorpen van onze families en Nora's ouders die in Marokko woonden.

De ontmoeting met mijn Oma was voor mij erg leerzaam.
Ze had al veel van mijn ouders gehoord over mijn spraakmakende huwelijk, en riep mij tijdens ons bezoek apart.

Ik herinnerde me haar prachtige blauwgekleurde binnentuin en de aangelegen terras nog heel goed van vroeger.
Elke zomer vertoefde ik bij oma samen met mijn ouders, broers en zussen.

De rust, de gezelligheid, haar antieke stenen terracotta buitenoven, en fornuis waar ze de lekkerste gerechten in klaarmaakte,....De volle eetafels gevuld met traditionele marokkaanse gerechten,...

En natuurlijk oma als geliefde gastvrouw, die je binnen 'no time' volstouwde met allerlei lekkernijen, waarbij je geen keus meer had en volgepropt verplicht moest uitbuiken op haar knusse buiten-Sedari.

Oma vertelde dat ik voorlopig, even niets moest doen wat betreft de issue of ik wel of niet bij Dries moest blijven.
"Tijd heelt wonden en Sabr geeft antwoorden! Zei ze terwijl ze net als vroeger, mijn volle bos krullen insmeerde met arganolie en geduldig pluk vóór pluk uitkamde.

"Jouw opa Fikri was ook géén makkelijke man. Vervolgde ze. "In deze tijd zou hij niet voor Dries onderdoen.
"En toch hield ik van jouw opa! zei ze emotioneel terwijl ze biddend symbolisch omhoogkeek naar de strakblauwe lucht.

Mijn oma bleek net zo eigengereid als ik, sterker nog,....Ze wilde in het begin niet eens met mijn opa trouwen.
Uiteindelijk had mijn opa haar met zijn vrijpostige 'Kwajongens' gedrag toch in een raptempo aangetrokken.

"Dries kan zondes hebben, maar iets in hem heeft jou tot hem  aangetrokken.
Zo had ik het zelf nog niet bekeken.
Was ik om die reden toch doorgegaan met de verloving?
Hoorde ik daarom de intuïtieve  ingebouwde 'vrouwelijke alarmbellen' niet rinkelen?

Oma zei dat het feit dat Dries en ik met elkaar trouwden en een kind kregen al lang was voorgeschreven. Mektab!
Het moest gewoon gebeuren en zelfs alle obstakels en problemen hoorden erbij. Of Dries en ik bij elkaar zouden blijven?...'Alahoe A3lem' zei oma hoopvol terwijl ze me geruststellend aankeek.

Het duurde even voordat ik de woorden van oma kon ontcijferen, maar eigenlijk bedoelde ze 'Plain and simple':...'Komt tijd, komt raad'.

Ze zei dat als ik ondoordacht van Dries zou scheiden, zonder enigzins de oorzaak uit de zoeken, ik nooit zou leren van de beproeving, achter de bittere levenslessen in ons huwelijk.
Dus dit waren de antwoorden die ik in marokko dacht te vinden?.....

Ik had sowieso niet voor niets mijn SPH diploma vóór mijn huwelijk behaald.
Ik was toch zo goed in het psychisch ontcijferen van iemands gedrag?
Mischien moest ik niet alles op mijzelf projecteren, maar meer kijken hoe het toch kwam dat er überhaupt een 'mocromafia' bestond?

Hoe kwam het toch dat de meesten van onze Mgharba jongens zo abrupt vóór het snelle geld kozen?

Waarom gingen ze zo rap over de grens van godvrezendheid naar de verleidingen van de shaytan?

Moest ik me afvragen waarom Dries voor zo'n ingewikkeld onstabiel leven koos, terwijl hij netjes was opgevoed door zijn hardwerkende ouders?
Hij kreeg toch alles wat zijn hartje begeerde?

Waar ligt de trigger vóór de jongens die in een mum van tijd overstag gaan, voor de verleidende onderwereld?
Ik wilde die uitdaging wel aangaan, mits het mij emotioneel niet zou opslokken.

Na twee weken kwamen we terug in Nederland.
Ik had weer energie en zat vol nieuwe moed, ondanks dat Dries nog steeds vastzat.
De advocaat belde dat Dries mij op zijn bezoekers lijst had gezet voor aankomende woensdag.

Een beetje ongemakkelijk arriveerde ik bij de gevangenis, waar het door alle veiligheidsmaatregelen even duurde alvorens ik plaats kon nemen in de ruimte waar ik Dries na ruim 2 maanden weer kon zien.

Hij leek breder en had een serieuze ringbaardje. Trots liet hij zijn inmiddels getrainde brede armen zien.
"Wesh denk je? Dries is gaat goed voor zijn fitheid zorgen hier! Zei hij lachend.

Hij vroeg hoe het met onze prinsesje ging en gaf met betraande ogen aan ons oprecht te missen.
Het was voor het eerst dat ik de 'echte Dries' zag, minder stoer of betweterig!...
Gewoon een gevoelige man die zijn woorden even niet hoefde te verdraaien of af te wegen.

Hij vertelde dat hij niet vóór  het geld in het milieu zat.
Zijn beste vriend  Mo had hem een aantal jaar geleden gevraagd om de boekhouding voor diens bedrijf te doen. Achteraf bleek het een criminele organisatie te zijn.

"Ik kan er niet meer zomaar uitstappen Nadia!'
Hij wist gewoon teveel ondanks dat hij zich niet bemoeide met de criminele activiteiten. 'Boekhouder van de duivel' klonk beter in mijn ogen!

Nu snapte ik waarom ze Dries nodig hadden, hij was natuurlijk hun 'legale visite kaartje' vanuit de onderwereld naar de buitenwereld toe.
Dries zei dat hij bijna vrij zou komen, ze konden niets aantonen.

De officier van justitie had ook nihil bewijs.
omdát het grote bedrag contant geld waar Dries mee opgepakt was, de dagopbrengst van de verschillende familiebedrijven waren...................Volgens Dries.

"Nadia inoe....Vertrouw me, en wacht op me tot ik vrij ben! Riep hij bijna smekend.
Ondertussen gaf hij aan dat ik iemand vóór hem moest opzoeken.
Een meisje genaamd Siham, het zusje van zijn geliquideerde vriend Mo.

"Waarom?!....vroeg ik verontwaardigd.
Dries vertelde dat zij mij kon vertellen hoe alles werkelijk in elkaar zat.
Inmiddels had ze een goede baan in de hulpverlening bij de gemeente, in het buurthuis.
Het scheelde weinig of Dries was samen met Mo geliquideerd.

Niet als doelwit, maar omdat hij die bewuste dag samen met Mo in de auto zat.
Zijn geluk was dat hij nodig moest plassen en luttele seconden eerder door Mo bij een restaurant was afgezet.

Terwijl Mo wilde inparkeren bij het restaurant werd zijn auto door twee in het zwart gehulde jongens op een scooter onder vuur genomen met een automatische wapen.

Mijn hoofd tolde, ik had niet eens door dat het bezoekuur al om was.
Thuis aangekomen belde ik Siham, ze wilde niet door de telefoon praten en gaf me haar adres.
De volgende dag zat ik opgewonden in de auto, onderweg naar haar huis in Oost.

Waar zou ik nu weer in belanden?...
Sprak Dries echt de waarheid?...
Zou er nog meer naar boven komen uit die enorme beerput, die ik van Samira gesloten moest houden?....