Nadia's huwelijksaanzoek (Voltooid)

Hoofdstuk 7

Terwijl ik nog zittend in Sara's kamer moest bijkomen van de mokerslag na alle info die ze mij gaf over haar contact met Omar, bedacht ik me dat Sara zich ondoordacht in de nesten had gewerkt door vóór de charmes van een gladjanus te vallen.

Ze had zichbaar géén flauw benul wat voor gevolgen haar contact met Omar teweeg kon brengen.
Ondanks haar naïviteit smeekte ze mij met klem om hier niets over te onthullen aan haar moeder of broers.

Ik keek haar bedenkelijk aan en besefte me dat ik onvrijwillig meegezogen werd in een geheim waar ik totaal niet achter stond, laat staan goed keurde.

Beseffend dat ik door mijn werk in de sociale hulpverlening een beroepsgeheim had, voelde ik mij wel degelijk verplicht om haar op z'n minst uit deze zogenaamde "Onschuldige" vriendschap te halen.

Ik beloofde om haar familie nog niet in te lichten mits ze het contact met Omar zou verbreken.
Immers,....De grens van een beroepsgeheim hield ook in dat je een cliënt nimmer in een gevaarlijke precaire onveilige situatie kon laten zitten.

De situatie van Sara was in mijn visie alles behalve veilig! Met haar jonge leeftijd was ze een prooi voor de oudere Omar.
Om naar niet te spreken over haar beinvloedbare positie als onervaren goedgelovige maagdelijk tienermeisje.

Ik besloot om ter plekke een noodoplossing voor Sara's 'Wespennest' te bedenken.

Allereerst stelde ik vóór dat ze haar bestaande account op sociaal media uit voorzorg tijdelijk moest deactiveren, en zijn telefoonnummer op haar gsm moest blokkeren, opdat Omar géén contact meer met haar kon zoeken.

De dure merkspullen en cadeau's die ze van hem had gekregen moesten ook zo snel mogelijk retour naar hem.

Met mijn oplossende denkvermogen op de automatische piloot, bedacht ik me dat het veiliger was als ik de spullen in eigen persoon zou terugbrengen naar Omar.

Ik stelde voor om Omar nog één keer te bellen voor een zogenaamde afspraak, alvorens ze Omar's nummer zou blokken op haar gsm.

Alléén zou niet Sara maar ik zelf in eigen persoon op die bewuste afspraak verschijnen om de spullen terug te geven. Het was puur met de intentie  om Omar als persoon in de ogen te kijken.

Ze maakten een 'afspraak' in een bekende wok restaurant gelegen in West. Omar ging zonder argwaan overstag.

Toen ik na de gemaakte stappenplannen samen met Sara, haar kamer uitliep, klampte Amina mij in de gang aan.

"En? Heb je haar kunnen overtuigen?? Broeg ze mij met een sprankeltje hoop in haar ogen. Ter gerusstelling vertelde ik haar oprecht dat ik mijn uiterste best zou doen om Sara te helpen.

De afspraak met Omar zou later in de vroege avond plaats vinden. Ik vertrok die dag eerder naar huis en besloot om Dries te vertellen dat ik vóór mijn werk persoonlijke goederen van een cliënte bij de rechtmatige eigenaar terug zou brengen.

Dries vond het enigzins gevaarlijk en vroeg of hij achter mij aan moest rijden voor de zekerheid.
Dat was mijns inziens niet nodig omdat ik me op een druk bezochte neutrale plek zou begeven.

"Als er iets is moet je me direct bellen oké? Zei Dries toen ik aanstalte maakte om naar de afspraak te gaan.

Gek genoeg voelde ik géén angst toen ik richting het wokrestaurant reed. Daar aangekomen nam ik plaats in de lounge bij het raam zoals Sara aan Omar had aangegeven door de telefoon.

Na ruim een halfuur wachten identificeerde ik Omar instinctief vanaf zijn binnenkomst. Hij was een in merkkleding gehulde jongeman die druk bellende met zijn gsm in de hand haastig binnenliep richting de lounge waar ik zat te wachten.