Please forgive me.

Prolog

Matteo

  Obudziłem się rano, znowu jej przy mnie nie było. Mam już tego dość. Dlaczego, kiedy ją potrzebuje, nigdy jej nie ma. Kocham ją, ale muszę o niej zapomnieć żyć dalej. Cholera, dlaczego ja ją nadal pamiętam. Powinienem ją wyrzucić z pamięci, ale nie umiem. Nie umiem za bardzo ją kocham, żeby to zrobić.