Renksiz Bir Kadın

~Sarı & Kamelya~

Saçlarımın yuvası olan heybetli omuzlarını eğdi.
Eğme yakışmaz sana...diyemedim.
Uzaklaşıyordu benden.
Ruhen bir uzaklık.
Sanki yağmur yağmadan önce hava kararır gökyüzüne küser ya öyle...

Yutkundu..
Adem elması tüm zarafetiyle beni büyülüyordu, yalnız bu sıradan bir yutkunuş değildi hazmedemez bir yutkunuştu.
Ve konuştu;

Ölüm kadar soğudun.
Eskiden hep üşürdün sen sığınacağın yer bendim.
Severdim bunu, severim seni.
Bu hep böyle kalacak sığınacağın hep tek yer benim.
Lakin değişen şeyler var.
Artık kirpiklerin seyrekleşti...

Sus... Lütfen sus diyemedim.

Yutkunmakla yetindim, ağır şeylerdi,  ağır geliyordu.

Devam etti yedi kat perdenin arkasına sığınan gerçekleri söylemeye.

Ağlayamıyorsun.
Sürekli kuru gözlerini istemsizce silmen de cabası,
düş yaşları...
Yaraların kabuk tutmuyor, kanamaktan tükendin.

Omzunu daha da eğdi.
Yapma...
Derin bir nefesle devam etti.

Seni kanatmaktan yoruldum Kamelyam...

Ah yapma... Sus.

Güzelsin Kamelya, solma.
Ölümseticisin öldürme.

Gerçekler yüzüme sert bir rüzgar misali çarpıyordu.
Söyleyemediklerimiz kelimelerle raks ediyor ben sadece dinliyordum.

Son bir kaç gün suskunduk, uyuyorduk, yorgunluğun pençeleri üzerimizdeki hakimiyeti zerre eksiltmiyordu.

Sarı...

Sesim olağan üstü aciz çıkmıştı.

Bir anda kafasını kaldırdı.
Evet Sarım... Yüzünü bana bahşet.
Yüzüne bakamamak ağır vahşet.

Kamelyam sesin cennet.
Adımı seslenişin yeniden doğuşum.

Bana bir annenin yavrusuna baktığı merhametle bakıyordu.
Öldürücü bir bakış.. eridim..

Bizim aşkımız yok acımız var.
Benim sığdıramadığım sevgim var çözüm yok.

Sözleri ağırdı, alışkındım...

Onu kendime çektim ellerim yuvasını buldu, göz altındaki gamzesini okşadı.

Evet benim Sarı'mın göz altında gamzesi vardır, yuvam..

Kasılmış yüz hatları yumuşadı.
Yüzünü avcuma yasladı.

Bizim çözümümüz ölüm.

Dedim.
Nefesim yüzünü okşadı.
Geri çekilmek istedi ama izin vermedim.

Gözümü kırpmadan yaparım.
Ama korkuyorum...
Korkum;
Senin acı çekmen.
Bilirsin senin acın benim acım.
Canın yanarsa canım yanar...

Benden uzaklaştı,
Yapma üşüyorum uzaklaşma benden ... Diyemedim.

Bir anda hareketlendim onu kendime çektim nefeslerimiz karıştı.

Gamzesini öptüm..

Ve fısıldadım.

Sarı... Bizim ölümümüz bu.

Bir anda kendimi kollarının arasında buldum, sıkıca sarıldı.

Ölümümle sarıldım..

Kusursuz_hatun