Bu evde sessizliğin, sen ve ben
Rüzgar Eylül'ün orkestrasında şarkı söylüyordu
Pencereleri takırtatıb
Yağmurları incidiyordu
Seni yüzüne kıskanıyordu, ne olsun ki
Yüzüne, ne olsun ki
Yüzüne, ne olsun ki
Korkma, korkma, korkma
Biliyorsun ki, seni hiç kimseye vermem
İzin ver, sonbahar buna varmasın
Soğuk gecede benim yalnız olmadığımı
Korkma
İzin ver, Rüzgar penceredeki mumu üflesin
Pencerenin arkasında sonbahar saklanıyor....
"ben korkmuyorum ki"-sessizce sen bana fısıldıyorsun
Baharı hatırlayana kadar
Yağmurlar çılgına dönüşüyor
Anımsıyor yağmur ülkesini
Nazik sevecen Mayıs
Anımsıyor sıcak günleri
Ama onlar arkada kaldı
Biz onunla arkadaştık ama o şimdi yalnız
Şimdi o yalnız
Şimdi o yalnız
Korkma, korkma, korkma
Biliyorsun ki, seni hiç kimseye vermem
İzin ver, sonbahar buna varmasın
Soğuk gecede benim yalnız olmadığımı
Korkma
İzin ver, Rüzgar penceredeki mumu üflesin
Pencerenin arkasında sonbahar saklanıyor....
"ben korkmuyorum ki"-sessizce sen bana fısıldıyorsun
Ben de korkmuyorum
Ben de korkmuyorum
Ben de korkmuyorum....
