*Cansunun ağzından*
"D-deniz noldu bana?" Çok yorgun hissediyordum. Sanki uzerimden 300 araba geçmiş gibiydi. Yani başımda duran Deniz korkulu ve şefkatli gözlerle bana bakıyordu. "Günaydın sevgilim" dedi. "Seni o Mustafa denilen pezevenk belinden vurdu. Nefesin kesildi." Dedi. Sonra alnımdan öptü ve üzerimi hafif örttü. Kulağıma "Ben varken sana birşey olmaz" dedi. Bu sözünden sonra onun yanında güvende hissetmeye başladım.
*
"Deniz kaaaalk sabah oldu". O olayın üstünden 1 hafta geçmişti. Kalkıp üzerimi giyindim ve Denizi dürttüm. Deniz yine bana "Başımın belası" diye bağırdı. Gülmeye başladım. Sonra giyinip okula doğru yürüdük. Sırama oturdum ve Mete yanıma hızlı bir şekilde geldi. "Kızım nerdesin sen bir haftadır? Meraktan çatlıycam. Odanda da yoktun. YOKTUNUZ" dedi sinirli bir sesle. Çünkü vücuduma gelen darbeden dolayı hastanede yatmıştım. Ve Deniz de yanımdaydı. "Denizle aranızda bilmediğim birsey mı var acaba küçük hanım?" Dedi Mete. Ona anlatsam mı bilmiyordum. Neyseki hoca geldi ve cevaptan kurtuldum.
Merhaba portakallar!! Nasıl gidiyor? Umarım begeniyorsunuzdur canlarım ❤❤ Sizleri seviyorumm❣
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Orman Gözlü Adam-
Ficção AdolescenteO benim gökyüzü mavisi gözlerime bakarken ben onun orman yeşili gözlerine bakakaldım.
