Uzun bir aradan sonra merhaba.Sınavlarım vardı ve hiç vaktim yoktu ama buradayım^-^
Yeni bölüm karşınızda....
----------------------------------
Herkes benim sadece utangaç olduğumumdan dolayı konuşmadığımı sanarlardı.Ama farklıydı,kimse kim olduğumu bilmiyordu.Hayır ergen falan değildim bu benim çocukluktan beri olan bir halimdi.Eskiden onlar gibi olmak istiyordum,ama şimdi...onlar sadece insanları yargılamak için doğmuşlardı sanki.
-Alex?Alex??Hey beni duyuyor musun ?!!
+Ah,özür dilerim teyze..ben sadece biraz yorgunum eve gidebilirmiyiz ?
-Saat çok geç değil ama peki.
Eve varmıştık ve ben odama gidip pijamalarımı giydim.Odamdan çıkmadım ve sadece resim yaptım.Resim yapmaktan başka bir şey yapmıyordum.
Ben çok çabuk ağlayan duygusal insanlardanım.Nedenini bilmediğim halde ağlayabilirdim.Ve birazdan yine aynısı olacaktı.
Gözyaşlarım kağıda düşmeye başlamıştı.Aniden duygu karmaşası olmuştu.
Özür dilerim dünya.Senin için fazla iyi olamadığım için,senin için fazla güçlü olamadığım için,özür dilerim yaşayıp dünyada yer kapladığım için,özür dilerim...özür dilerim..ö-özür dilerim...
"Sizinle birlikte oynayabilirim,değil mi ?"
'Git buradan Alex,kimse seni istemiyor.'
"Ahahah Alex konuşabiliyor mu ?"
"Şuna bak,bizimle konuşuyor!"
"Taş kalplisin anla artık Alex!"
"Çok sessizsin insan bi'konuşur ya hahahah!"
"ÖZÜR DİLERİM YETERİNCE İYİ DEĞİLİM."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Emo'nun Hikayesi
Fiksi RemajaBazı kişilere göre emolar kaba,aptal veya inançsız olarak düşünülüyor.Ama gerçek bu değil.Emolar hep üzgün değildir.Bazen aşk,bazende mutluluk duygusunu tadarlar.Tabii size Emo olun demiyorum.Sadece onlara biraz daha saygı duymanızı istiyorum.Bir Em...
