bir gün insanların umutlarının tükendiği bir gün olacak. aslında hiç tükenmez ama bir gün olacak insanlar öyle hissedecekler ve diyecekler.
beklemeyi ne zaman bırakacağımı bilmiyorum. dışarıda bir torpil sesi duysam cama koşuyorum sen misin burada mısın diye yada bir kaç gençin ellerinde sigarayla yürüdüğünü görsem yada bir iki genç görsem iyice bakıyorum sen misin diye görmeye çalışıyorum.
yazdım sildim. hatalıydım.yarın okuldan çıktığımda ne yapıcam bilmiyorum. eve yalnız gelmek.
dostum. ne kadar zor olucak biliyor musun? tahmin edemem.çıldırmak istemiyorum. kendimi kaybetmek istemiyorum. o nasıl acaba. iyi misin aslan? değilsin. biliyorum bende değilim. umarım yarinki sınavın iyi geçer. benimkide.
aslan, ben seni çok özlüyorum. çok üzgünüm biliyor musun? hatalarımı an an yavaşça anlıyorum. aptalın tekiyim demek isterdim ama kendimi zaten sevmiyorum kendimden nefret edersem de başka geriye ne kalır bilmiyorum. o yüzden dememeye çalışıyorum.
bahsettiğim gibi düşünmemeye de çalışıyorum.
umarım yarın okulda kimse yanımda yaklaşmaz. uzak dururlar ve konuşmaya çalışmazlar.
YOU ARE READING
t u k î y î
Short StorySadece beni kimsenin duyamayacağı ama benim anlatmam gereken şeylerin olduğu saçma bir yazı dizisi