Γειά με λένε Ταμάρα και είμαι 16 ετών. Προφανώς η ζωή μου είναι καλή , εννοώ πως θα μπορούσε να είμαι στο δρόμο ή και να μην ζούσα. Αντί για αυτό εγω έχω στέγη να μείνω και μια μεγαλη οικογένεια η οποία νοιάζεται πολυ για μένα. Θα μάθετε αργότερα γι...
εγω και η Ελπίδα κατεβηκαμε κατω στο προαύλιο και εγω έψαχνα τα αγόρια, μεχρι που τα βρήκα σε ενα τραπέζι μαζι με άλλους 4 λογικα φιλοι τούς θα είναι.
Τ: ειι αγόρια
Ν: ειι Ταμ πως ειναι το τμημα σου;
Μ: καλο κακο;
Τ: χα χα ηρεμιστε καλο ηταν και έκανα και μια φίλη , Ελπίδα απο δω ο Μάρκος και ο Νικήτας , αγόρια απο εδω η Ελπίδα
Ε: γεια σας
Ν: χαρηκα
Μ: γιατι δεν κάθεστε εδω ;
Τ: καλό είπα και καθησαμε
Η υπόλοιπη μερα περασε σχετικα καλα αν εξαιρέσουμε τη στιγμή που έμαθα οτι το ποιο μεγάλο ψώνιο του σχολείου η Μικαελα ειναι στη τάξη μου.
Αφου σχολασαμε έτρεχα να προλάβω το λεωφορείο και απο το άγχος μου για να μην το χάσω έφερε ως αποτέλεσμα να χτυπήσω πανω σε ένα αγόρι. Οταν σήκωσα το κεφάλι μου ειδα οτι ηταν αυτος που χτύπησα και πριν..
Αγορι: ο κοριτσάκι πάλι εσύ;
Τ: συγνώμη συγνώμη δεν το ήθελα
Κ: πω ήρεμα , Κρίστοφερ
Τ: σε σε λενε Κρίστοφερ ;
Κ: ναι εσένα; δεν θα μας πεις;
Τ: Τα..Ταμάρα (τωρα γιατι τραυλιζεις;)
Κ:ωραιο όνομα
Τ: μπωρεις να με φωναζεις Ταμ αν θες. ειπα και γύρισα να φύγω
Κ: ειι Ταμάρα ;
Τ: ναι ;
Κ: δεν μου έδωσες το τηλέφωνο σου
ομγ ομγ ανταλλάξαμε τηλέφωνα
Τ: τι τάξη πας ;
Κ: Β6 εσυ;
Τ: Α3 , φεύγω γιατί θα χάσω το λεωφορείο
Κ:μπαιι
αχχ πανω στη τριχα πρόλαβα το λεωφορείο, παλι καλά
Ν: καλα ρε τι έκανες τοση ώρα;
Τ: γνωριμίες
Μ: χαχαχ ναι καλά
Τ: ότι πείτε
οταν φτασαμε η Μυροφορα μας περιμενε εξω απο τη πόρτα της
Μ: καλός τα παιδιά πως ηταν η μέρα σας ;
Ν+Μ: φαγητό
Μ: ειναι έτοιμο αλλα αφήστε τα μικρά πρώτα και μετά εσείς
Τ: ηταν τέλεια έκανα και 2 γνωριμίες
Μ: οο πες μου και άλλα
Τ: τη μια τη λένε Ελπίδα και τον αλλο Κρίστοφερ και αχχ ειναι θεός
Μ: ωπ; ποιος ειναι αυτός ο Κρίστοφερ ;
Τ: τον γνώρισα τώρα που σχολασα , καλα μηλαμε ειναι κούκλος
Μ: χαχα να προσέχεις κορίτσι μου , αντε πήγεννε να φας
Ν: αντεε δεν τελειώνουν τα σκατά
Τ: μωρά ειναι ρε αστα να βάλουν φαι με την ησυχία τους
Μ: μα πειναμε
Τ : να περιμένετε βοδια
αφου βαλαμε φαγητό βρήκαμε ενα άδειο τραπεζι και καθησαμε
Ν: κοιταξε τα ρε , δεν καταλαβαίνω γιατι τα παρατανε οι γονείς τους
Τ: οχι όλοι
Μ: εμάς όμως αυτο έκαναν , ποιος ο λογος ;
Τ: δεν ξερω , καποιες φορές αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν ακομη ηταν ζωντανοί
Ν: αρεε Ταμ μην στενάχώρισε
Μ: σε βλέπουν απο ψιλά
Τ: απο την αλλη χαίρομαι που σάς γνώρισα εσείς είστε η οικογένεια μου και δεν θα το άλλαζα με τίποτα αυτό
Μ: ουτε εμείς μικρή
Ν: σε αγαπάμε και οτι χρειαστείς θα ειμαστε εδώ να το ξέρεις.
Ελπίδα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κρίστοφερ:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
