The orphan

(10)

Έτσι κι αλλιώς ποτε δεν το έχω κάνει , θα είναι κάτι καινούργιο για μένα , οπότε γιατί όχι. Φυσικά ξανα βγήκα το βράδυ αλλα αυτο ηταν διαφορετικό, με κάλυψε η Μυροφορα. Αυτή τη φορά δεν θελω να το ξέρει.!

Άνοιξα το κινητό μου και έστειλα μήνυμα του Κρίστοφερ, ελπίζω να απαντήσει

Τ: Γειά σου τι κάνεις ; Η Ταμάρα ειμαι μπορείς να βγούμε το βράδυ;

Κ: Χειι Ταμ , εμ φυσικά , εχω κανονίσει και με τους φίλους μου σε πειράζει να έρθεις μαζι μας;

Τ: οχι , απλα ήθελα να βγω και δεν είχα κάποιον άλλο:))

Κ: Τέλεια:)) η ωρα 8 θα ειμαι εκει που σε άφησα το απόγευμα

Τ: οκ τα λέμε

Και ετσι και έγινε. Βρηκα ενα μαύρο τζεαν με μία μαύρη φανέλα που πάνω έγραφε ΝΙΡΒΑΝΑ και τα ατιτας μου και εφυγα, βγηκα αθόρυβα απο το δωμάτιο του δωματίου μου και πηγα προς τη πύλη του ορφανοτροφειου , σιγα σιγα την ανοιξα για να μην ακουστεί τίποτα

έφτασα στο σημείο που είχαμε και περίμενα είχε γίνει 8:30 η ωρα και ο Κρίστοφερ δεν εμφανίστηκε. Λες να με έχει στήσει; Μα φυσικά , τι σκεφτόμουν; Οτι ο Κρίστοφερ θα ερχόταν να με πάρει; Χα Χα ποσο γελοία είμαι.

Κ: Ταμάρα; εσυ είσαι;

Τ:ναι απάντησα (δεν το πίστευα οτι ήρθε)

Κ: συγνώμη συγνώμη που άργησα , εχει γίνει κατι σπίτι , δεν θα μπορέσω να πάμε κάπου

Τ: είναι εντάξει τα λέμε αλλη φορά

Κ: περίμενε , θες να έρθεις σπίτι μου ; Φυσικά είσαι η πρώτη που καλώ , γιατι πυστευω οτι μπορώ να σε εμπιστεύομαι

Τ: είσαι σίγουρος;

Κ: θες η όχι;

Τ: θέλω

Κ: ωραία ανέβα μου είπε και έδειξε τη μοτοσικλέτα

Φτασαμε μετά από 5 λεπτά στο σπίτι του . Μπορώ να πω ήταν αρκετά μικρό

Κ: περνά είπε και άνοιξε την πόρτα

Χωρίς να εχω κάτι να πω απλά μπήκα μέσα

Κ: ελα από εδω είναι το σαλόνι , όπως βλέπεις δεν είμαι αυτός που περίμενες , ουτε πλούσιος είμαι ούτε τίποτα απο αυτά που δείχνω.

Τ: οι γονείς σου; δεν ειναι σπίτι;

Κ: οχι έλα καθησε

Στον απέναντι καναπέ ηταν ένα κοριτσάκι να ξαπλωνει , δεν φαινόταν και πολύ καλά

Κ: αυτή είναι η αδερφή μου η Χριστίνα

Χ: γεια σου πως σε λενε;

Τ: Ταμάρα ειπα και της χαμογελασα με αμηχανία

Κ:πάω να φέρω κάτι να πιούμε

Χ: Έχεις πολύ ωραίο όνομα

Τ: ευχαριστώ ,πόσο χρόνο είσαι ;

Χ: 7 και φοβάμαι πως δεν θα εχω την ευκαιρία να γίνω 8

Τ: τι εννοείς ;

Χ: έχω καρκίνο γιαυτό φοράω μαντιλι εχω χάσει ολα μου τα μαλλιά απο τις χημιοθεραπείες

Μολις μου το ειπε πάγωσα , Τι έκανε για να το αξίζει όλο αυτό; Ηταν γελαστη και καλη παρόλο αυτο που περνάει

Χ: εε είσαι το πρωτο άτομο που φέρνει ο Κρίστοφερ σπίτι

Τ: αλήθεια;

Χ:ναι

Κ: συγνωμη δεν έχουμε κατι αλλο πάρα μόνο χυμό

Τ: μου κάνει και αυτός

Κ: ορίστε

Τ: ευχαριστώ

Χ: να παίξουμε ενα παιχνίδι ;

Τ: φυσικά , τι παιχνίδι;

Χ: λυκους και αρνακια

Τ: τι ειναι αυτο;

Χ: θα πρεπει να τρέξω και να με πιάσετε

Κ: Χριστίνα θα σου το πω για μια ακόμη φορά , δεν μπωρεις να τρέχεις όχι μεχρι να γίνεις καλά πριν λίγο έκανες εμετό

Χ: σε παρακαλώ άσε με , μιας και δεν θα ζω για πολύ ακόμη

Κ: ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΌ
είπε και έφυγε

Η Χριστίνα αρχήσε να κλέει και εγω πηγα κοντά της και την αγκάλιασα

Χ: γιατί μου φώναξε;