Bay Stalker!

5. Bölüm.

Multimedia Sanem Öz. 💎 Sanem hala bana aval aval bakarken zil çalmıştı. Zilin çalmasını fırsat bilerek Sanem ve arkadaşlarını takip ederek sınıfa çıktım. Sanem'in yanında bir kız oturuyordu, kızın çantasını kaldırarak kızın ''hayırdır kardeş'' bakışlarına aldırmadan konuşmaya başladım.

''Bu derslik diğer tarafa geç sen ben burada oturmak istiyorum.''

Kız bana dik dik bakmaya başladı.

''Neden?''

Göz devirdim.

''Çok fazla soru soruyorsun, canım burada oturmak istiyor ve de oturacağım. Şimdi, kendi rızanla mı gidersin yoksa mini eteğinle seni kucağıma mı alayım?''

Kız bana dehşet olmuş gözlerle baktı ve sus pus arka sıralarda gösterdiğim yere yerleşti. Sanem'in yanına oturma eylemime sevinirken benim güzelim gözlerini irice açmış, sinirden köpürecek duruma gelmişti.

''Ya sen nesin be, kuyruk mu? Her yerde karşıma çıkıyorsun. Bu kadarı asla bir tesadüf olamaz.''

Sırıttım.

''Belki de tanrı bizim bir olmamız için her fırsatı değerlendiriyordur?''

Sahte gülüşünün bile güzel olduğunu sizlere söylemiş miydim?

''O tanrının yaptığını belki de sen yapıyorsundur? Ayrıca 'biz' diye bir şey olamaz.''

Dedikleriyle hayallerim biraz yıkılsa da belli etmemeye çalıştım.

''Çabalayacağım desem? Beni sevmen konusunda çabalayacağım.''

Sanem gözlerini devirdi.

''Seninle arkadaş bile değiliz biz Ata, nasıl sana hemen aşık olmamı bekliyorsun?''

İsmimi onun ağzından duyunca, ses tellerinin her birine aşık oldum.

''Sanem, ilk önce birbirimizi tanırız, sonra da beni sevip sevmemen konusunda tekrar konuşuruz ama dediğim gibi ben çabalayacağım ve senden vazgeçmeyeceğim. Senin benim hayatımdaki en doğru kişi olduğuna inanıyorum lütfen bana bu şansı tanı.''

Sanem, elini çenesine yaslayıp düşünür gibi yaparken öğretmen geldi. Öğrencilerle birlikte ben de nedense boş bulunup ayağa kalktım. Kısa bir selamlaşmanın ardından öğretmen yerine geçerek yoklama listesindeki isimleri sırasıyla okuyordu.

''Sanem ÖZ.''

''Burada.''

Herşeyiyle mükemmel bir insandı. Sanem'i neden bu kadar çok seviyordum bilmiyordum ama içimdeki ses onun hayatımda verdiğim en doğru karar olduğunu söylüyordu ve ben ne olursa olsun bu kararımdan vazgeçmeyecek gerekirse aşkım için savaşacaktım.

Öğretmen yoklamayı bitirdiğinde sınıfa göz gezdirdi ve gözlerimiz buluştuğunda sorar gözlerle bana baktı. Ayağa kalktım ve tahtaya geçerek öğretmenin karşısında durdum.

''Hocam öncelikle neden buradasın, sen kimsin diye sorular sormadan önce bu sorularınıza tercüman olayım. Ben Ege Üniversitesi mimarlık bölümü öğrencisi Ata Yücesoy. Okulunuz mimarı ve tarihi açısından önemli bir rol oynadığı için dekan ve bölüm öğretmenleri bana bu okulu araştırmam için gerekli izinlerle bir proje ödevi verdi. Amacım okulu mimari,tarihi,işlevsel açısından araştırmak bunun için de dersinize girdim eğer izniniz olursa. Zaten dönemin sonuna şurada ne kaldı öyle değil mi?''

Öğretmen bana baktı ve gülümsedi.

''Tabii ki derse girebilirsin, hoşgeldin öyleyse. Sanem'in yanına geçebilirsin. Ben 12/C sınıfının rehber öğretmeniyim. Eğer bir sorunun olursa gelip bana danışabilirsin.''