Multimedia; KEREM YAZAROĞLU
Şarkı önerisi; enes_güzel_kaybettik_albayım
Yazaryazar- ithafen ❤
-Boraaa, boraaa nerdesin?
-Boraaaa, içerideysen cevap ver lütfen!
Deli gibi evin içinde dolaşıyordum, uyandığımda yanımda yoktu bora. Dün gece geç gelmişti, geldiğinde yorgun olduğunu söyleyip hemen uyudu. Bende hiç bir şey demeden beline sarılıp uyudum. Su içmek için kalktığımda yanımda yoktu. Ve saat 3.15 'ti daha.
Şalımı alıp aşağıya belki su içmeye inmiştir diye baktım ama yoktu.
-Boraaa nerdesin hayatım? Korkmaya başladım bak.
-Offf! Boraaa, lütfen çık artık ortaya. Bak gece gece şaka yapıyorsan hiç sırası değil!
Evin altını üstüne getirmeme rağmen ortalıkta yoktu. İçime düşen korkuyla birlikte gözümden bir kaç damla yaş aktı.
Nereye gitmiş olabilirdi ki? Bu saatte beni yalnız bırakıp nereye gider? Aklım almıyordu.
Dış kapının sesi geldiğinde hemen o tarafa döndüm. Siyahlar giymiş bir adam bana bakıyordu.
-Kimsin sen?!
Sorduğum soruya sadece iğrenç bir kahkaha attı. Evde kimse olmadığı için fazlasıyla korkmaya başlamıştım. Son bir umut belki Bora evdedir de yardım eder diye çağırdım.
-Boraaaaaa! Boraaaaaa! Nerdesin? Çok korkuyorum gel lütfen!
Ben deli gibi borayı çağırırken o adam üstüme gelmeye başladı. Ben geri geri giderken o da;
-Benden korkma! Yıllardır istediğin şeyi sana getirdim dedi.
Ben anlamaz gözlerle ona bakarken bana elini uzattı. Eli kanlar içindeydi, tuttuğu her neyse kan durmadan akıyordu.
-Al! istediğin şey burda, boranın kalbi.....
Şok olmuş gözlerle ona bakarken sadece
-Hayırrrrrrr!!!!!!!
Diye çığlık attım.
Uyandığımda nefes alamadığımı hissettim. O nasıl rüyaydı öyle?
Derin derin nefes almama rağmen hala sakinleşememiştim. Borayı görmem lazımdı, onu görüp sakinleşmem lazımdı.
Saate baktığım da rüyamda ki gibi 3.15 geçiyordu...
Hemen ceketimi giyip sessiz adımlarla aşağıya indim, annem dışında evde kimse yoktu.
Yavaşça dış kapıyı açıp kendimi dışarıya attım. Yüzüme vuran serin hava biraz da olsun bana iyi gelmişti.
Yolun kenarından giderken kollarımı önümde bağlamış başıma önüme eğmiştim. Çıkmaz sokağa gelince onların evini gördüm, odasının ışığı kapalı hatta evin tamamı karanlıktı.
Başımı kaldırıp çıkmaz sokağın çıkmazına baktım. İlk defa onu bu çıkmaz da görmüş ve aşık olmuştum. Bu çıkmaz 3 yıldır benim aşkımı her duygusuyla yaşadığım yerdi. Geceleri çıkmaza gelirdim, oturup sevdamı anlatırdım, olmayacak sevdama ağlardım.
Ama artık hissizleşmiştim, ağlayamayacak kadar hissizleşmiştim.
Sadece o vardı, ona olan aşkım vardı. Onun dışında da hiç bir şeyim yoktu, duygularım bile körelmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A$K ÇIKMAZI
Novela Juvenil" Sen, soyadımı aldığın gün bu eve gireceksin baş belası!" Bora TOPRAK Arşil ÜNSAL Sahi aşk neydi? Sevdiğini beklemek mi? Ya da Ümidini kesip kaybetmek mi? Karamsarlık ve tutkulu aşkın yaşanacağı aşk çıkmazında bulunmak isteyenler buraya.
