Bu bölüm anlatım içermektedir.
Hava almak birazda olsa iyi gelmişti. Eve girip anahtarla kapıyı açtım. Jungkook televizyonu açmış oyalanıyordu. Geldiğimi anlaması için sahte bir öksürükte bulundum.
Kafasını bana çevirip hoş geldin dedi. Koltuğa oturdum. Yine boş boş yere bakıyordum. Kafamı az da olsa toparlayabilmiştim. Fakat hâlâ olanları kabullenemiyordum.
- Hyung
- Hm
- Seninki seni merak etmiş bir dön bence.
- Yine ne saçmalıyorsun Jungkook? Kim beni merak etmiş şifreli konuşmayı kes.
- Seninki diyorum ya işte Hyung anlasana
Yanımda bulunan yastığı kafasına attım. Tam isabet başına gelen yastığın etkisiyle kafasını ovuşturuyordu.
- Ah Hyung ne vuruyorsun! Jimin işte ya.
- Jimin mi?
Ah tabi Jimin! Telefonumu kapatmadan önce ona haber vermeliydim. Nasıl da merak etmiştir beni. Aferin Tae sana.
Hızla telefonumu aradım. Masanın üstünde olduğunu farkedince hemen elime aldım.
"58 cevapsız arama" beni gerçekten merak etmiş olmalıydı. Mesaj bölümüne gelerek attığı mesajları tek tek okudum.
Yazdığı bir cümle dikkatimi çekmiş, beni güldürmüştü. Kaç haftadır ilk defa bu kadar içten gülüyordum.
"Seni özledim Taehyung" ben de seni özledim diye geçirdim içimden.
- E arasana Hyung ne duruyorsun hâlâ hadi git ara
- Ben demin dıştan mı söyledim bunu?
-Evet ve liseli aşıklar gibi sırıttın kkk
- Seni velet! Bir yastık daha geliyor şimdi kafana!
- Sen bana yastık atmayı bırak ya git hadi ara
Haklıydı. İçerdeki boş bulunan bir odaya geçerek kapıyı kapadım. Onun sesini ilk defa duyacaktım. Acaba sesi nasıl?
Rehberden "Jiminnie" kişini bulup arama tuşuna bastım. Ve telefonu kulağıma götürdüm. Beklemeye başladım. Acaba meşgul muydu?
Tam son anda pes etmiş kapatacakken bir ses işittim kulaklarımda.
- Alo?
- Jimin ben Taehyung
- Tanrım Taehyung nasılsın iyi misin? Çok merak ettim seni. Senden cevap gelmeyince endişelendim. Jungkook telefonunun kapalı olduğunu söyledi. Bilmiyordum. Kaç haftadır sana ulaşmaya çalışıyordum. Sen-
- Jimin sakin ol. Nefes al kkk. İyiyim daha iyiyim. Saol
- İyi olmana sevindim Tae. Bu bizim ilk telefon konuşmamız sesini hep merak etmiştim.
- Bende öyle ChimChim
Telefonda saatlerce konuşmuştuk. İkimizin de telefonlarının şarjı bitince kapamak zorunda kalmıştık.
Jimin benim için farklıydı. Sanaldan tanışmış olsakta fazlasıyla bana güven veriyordu. Ve o sesi..
Sanki bir meleğe aitti. Sesini duyduğum an içimde bir huzur hissetmiştim. Onla konuşurken hep gülmüş hiç üzülmemiştim.
Ben ilk defa böyle hissediyordum. Onun ismini duyduğumda, her onla konuştuğumda kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.
Yüzünü dahi görmediğim bir insana mı aşık olmuştum?
Ben Jimine aşık olmuştum. O da benim için aynı duyguları hissediyor muydu?
