Yanımda oturan kişiye döndüm. Ellerini ellerimin arasına almış, yüzüne baktım.
Ciddi yüz ifademizi bozan o olmuştu. Birden gülmesiyle bende gülmüştüm. Onun gülmesi dünyalara bedeldi.
O çok güzel gülüyordu. Güldüğünde hafif kısılan gözleri ile gülmesi daha da güzelleşiyordu.
Onu çok seviyordum. Dayanamayıp yanağına usulca bir buse bıraktım. Bu yaptığıma şaşırmış olacak ki dudakları "o" şeklini almıştı.
Ben ise utanmış bir şekilde kafamı yere eğmiştim. Kafamı yerden kaldırıp yüzüne bakmamı sağladı.
- Sen ne yaptın demin bir daha yapsana?
-Hey beni utandırmayı kes.
Dedim ve güldüm. Kafamı omzuna koyarak oturduğum yerde iyice yerleştim.
Aynı şekilde o da kafasını benimkinin üstüne koydu. Bir şey söylemek için ağzımı araladım.
- O gün iyiki bana mesaj atmışsın. İyiki seninle tanışmışım.
- Bu dediklerini her gün her saniye düşünüyorum. Bende seni iyiki tanımışım chim chim.
Bana chim chim demesi hoşuma gidiyordu. Gülümsedim. O da güldü. Bizim için anlamlı olan kelimeyi birbirimize söyledik.
- Forever.
-Forever.
