Gözlerimi açtım. Dün gece Burda uyumuş olmalıyım. Televizyon izlerken. Ah boynum tutulmuş. Boynumu ellerimle ovuştururken karşımda bir adet Taehyung beklemiyordum.
İçerde yatağı varken neden burda yatıyordu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koltuktan kalkıp banyoya doğru ilerledim. İşlerimi hallettikten sonra mutfağa gittim. Masanın üstünde duran sürahiyi alıp bardağıma boşalttım. Bir dikişte içip bardağı masaya geri koydum.
Madem Taehyung burda uyuyor bende bölünmüş uykuma onun o yumuşak yatağında geçiririm. Yüzüme sinsi bir gülüş sergileyerek onun odasına doğru gittim.
Kapıyı açtım. Bu da ne? Bu kim yahu ne işi var burda neden üstü yok? Ne oluyor ya? Ben ne güzel uyuyacaktım. Aishh neden ben ya. Her kimsen gidip koltukta uyusaydın ya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Söylene söylene odadan çıktım. Salona geri gittiğimde Taehyung uyanmış gözlerini ovuşturuyordu.
- Hyung içerdeki kim?
- Ha kim ne
- Ohoo sen hala ayakta uyuyorsun. İçerde diyorum biri yatıyor diyorum kim diyorum
- Ha doğru Jimin o
Gözlerim bir anda büyümüştü. Ne yani Jimin miydi o? Vay be ne ara bizim eve geldiki?
Yüzümde sinsi bir gülüşle Taehyung'a baktım. Ne kast ettiğimi anlamış olacak ki eline bir yastık alıp bana doğru fırlattı. Başımı yana doğru çevirdiğim için ıskalamıştı.
- Ha ha ha ıskaladın
- Seni velet! Gel buraya kaçma
Kaçmaya başlamıştım. Çünkü şuan elinde yastıkla beni kovalıyordu. Bir şeye çarpmanın etkisiyle yere sendelemiştim. Bu kişi Jimindi.
Jimin
Felaket bir baş ağrısıyla uyandım. Ah bu Ağrıda ne böyle. Ve neden kendimi dün geceden kalmış gibi hissediyorum.
Bir dakika. Burası neresi ben neredeyim? Neden üstüm yok. Tanrım ne yaptım ben? Yorganı hızla üstümden attım. Huh neyseki düşündüğüm şey değilmiş.
İçerden sesler geliyordu. Bunlar kim?
- Ha ha ha ıskaladın
-Seni velet gel buraya kaçma
Bu ses bana çok tanıdık geliyordu. Bir yerden tanıyordum ama nerden? Hemen ayaklanıp odadan çıktım. Gelen sesleri takip ettim.
Karşıdan bir çocuk gelip bana çarpana kadar. İşte o zaman olduğum yerde donup kalmıştım.
- Jungkook? Sen misin?
Bana şaşkınca bakıyordu. Arkasında duran çocuk ise gözlerini benden alamıyordu. Birden gülmüştü. Gülüşü fazla güzeldi..
Bana ne oluyor ya tanımıyorum bile onu. Kendine gel Jimin. Sorumu yineledim.
- Jungkook ben neden burdayım?
-Bu soruyu bana değil bence Taehyung'a sormalısın.
Taehyung mu demişti az önce o? Taehyung şuan benim karşımda mıydı yani. Yüzümde şaşkın bir ifade olduğunun farkındaydım.
Gözüm Taehyung'da takılı kalmıştı. O fazlasıyla mükemmeldi. Ben ona, o da bana bakıyordu. Biz böyle birbirimize bakarken Jungkook'un evden gittiğini bile anlamamıştık.
