Icy Destiny (Completed)

Chapter 3- Alexa Fuentes-Criosson

Ara's PoV

"Again"-medyo naiinis na sabi ni Ken. Waaaah, natatakot na ko kay Ken. He's so strict! >_<

"Break muna please?"-pagmamakaawa ko. Aba! Almost 5 hours na kami dito e.

"Wala pang improvement. Have a break when you already got it."-sagot niya. Napairap nalang tuloy ako. Kainis.

Muli akong lumapit sa lake. I sighed deeply before I placed my right hand forward and started to gestured my fingers at unti-unting umaangat ang tubig. Inikot ko ng inikot ang index finger ko na nagpasunod ng galaw ng tubig.

"Waaah! Nagagawa ko-----na?"-napatanong yung dulo ko ng biglang nalaglag yung tubigbat tumalsik nanaman kay Ken xD

"Hehe. Sorry?"-naka awkward smile ako at nakapeace sign.

"cute"-waaaah, bakit ko nasabi yun ng malakas? Ang cute niya kasi habang tinutuyo yung sarili niya. Napatingin siya sakin.

I looked away at inumpisahan na ulit ang water tornado ko. Inikot ikot ko ang index finger ko hanggang sa mamaster ko na ang pagikot ng tornado.

"Now, try to put yourself inside the tornado."-sabi ni Ken kaya napalingon ako sa kanya.

"Ano?niloloko mo ba ako? Edi nalunod ako!"

"Just do what I say"-nakangiting sabi niya.

I pushed water on the ground para umangat ako at pumasok sa loob ng tornado.

"Tumaas ka pa. Let the water hold your body. Ilabas mo ang ulo mo."-he said na ginawa ko naman dahil kung hindi ko ilalabas ang ulo ko ay baka malunod na ako.

"Very good. Now, dahan dahan mong kontrolin pababa ang tornado mo."-sabi niya at pinapabagal ko na ang pag-ikot ng index finger ko kasabay ng pagbagal din ng pag-ikot ng water tornado hanggang sa bumaba na ako at wala ng mababakas na water tornado.

"Well done"-masayang sabi niya at niyakap ako. Nagulat man ay yumakap padin ako pabalik.

We made our way back to the palace.

"I'm hungry"-I blurted out.

"We'll eat"-sabi niya at sumipol bago ako hinila papunta sa kung saan.

Dumating kami dun sa bridge na syempre may tubig sa ilalim ^_^. Iniupo niya ako sa sa gilid kaya naman nagkuyakoy ako ng paa. Hihihi

Maya maya pa ay may dumating na maliliit na lumilipad na nilalang.

"They are the Permagen Pixies. Sumipol ako kanina diba? I called them para dalhan tayo ng pagkain."-nakangiting sabi ni Ken. Kaya pala may mga dala silang tray ng pagkain.

Kumain kami habang ikinukwento niya sakin ang history ng Permagen at kung paano namatay ang mama niya.

"Walang nakakaalam kung bakit"-malungkot na sabi niya.

Hindi ako umimik.

"Napakaputla daw niya noong namatay siya. Napakapayat at laging hirap huminga."-sabi niya.

"Baka lung cancer."-napatingin siya sakin dahil sa sinabi ko.

"Lung cancer? Sakit yun ng mga mortal. Hindi kami tinatablan nu'n"-sabi ni Ken.

"Ayy. Pure Permagen nga pala ang nanay mo. Teka, nakilala mo ba ang lolo at lola mo?"-tanong ko

"Sa mother side? No. Never"-sagot niya.

"Bakit naman?"-nagtatakang tanong ko. Grand parents niya yun e!

"Walang nakakakilala sa kanila. Miski ang mga heneral. Maaga din namatay si Papa."-malungkot na saad niya.