Bugün Urasla buluşup ayrılmak istediğimi söyliycem
Kahvaltıyı dışarda yapmak icin sözleştik. Kalkıp üstüme sarı askılı elbisemi giydikten sonra Uras'ı beklemeye başladım. İpekte ailesinin yanina gitti. Beste evdeydi.
Beklerken hic sıkılmadım. Beste saolsun. Neymis odami toplamiyomusum. Yatagimi toplamiyomusum falan. Karisma kizim Allah Allah benim felsefem 'aksam bidaha yaticam, bidaha bozulacak' olmustur hep. Bide diyoki " ben senin odani toplamak zorunda miyim?" topla diyen oldu mu?
Yarim saat sonra Uras geldi. Zili caldi. Actim. "Hadi gidelim." Tabi olacaklardan haberin yok. Neden bu cocugun yaptigi her hareket itici geliyo bana.
"Gidelim" dedim. Kapimi kendisi acti. Sonra arabanin cevresinden dolanip sofor koltuguna oturdu.
"Guzel olmussun."
"Tesekkur ederim" demekle yetindim.
Lokantaya gidicez saniyodum. Ama her yerde yesillerin oldugu ciftlik gibi biyere geldik. Ayrilmak icin guzel mekan. Tabi kendi icimden dedim. Once buranin tadini cikarmam lazim. Sonra ayriliriz.
Yere bi kilim serdi. Ustune sofra. Kahvaltiyi getirdigi sepeti de ustune koydu. Sofraya oturduk. "Ee begendin mi ?" sanirsin ciftlik kendinin. "Bizim ciftligimiz. Bak surdaki benim atım. Adi Rüzgar." tamam erken konustum sanirim. "Evet begendim." dedim. Aslinda karsimda bu mahlukat olmasa cok guzel biyer. Bayildim. "Ee sen bisey soylicektin. Noldu?" dedi. "Acelesi yok. Sonra soylerim. Hadi kalk atlara bakalim" dedim. Yani bi yasanmislik var. Buranin tadini cikarmadan ayrilirsam kendimi Uras' a ihanet etmis gibi hissederim. Sonucta bu kadar ugrasmis dimi.
Atlara baktiktan sonra yeniden yerimize oturduk. Uras kahvaltiyi cikarmaya basladi. Tamam boyle isleri kizlar yapar ama benim dokunmamam Türkiye icin en iyisi.
Kahvaltida ekmek, peynir, zeytin, domates, salatalik, haslanmis yumurta vardi. Haslanmis yumurta favorimdirde.
Kahvaltimizi yaptik. Simdi aklimda konusma dusunmeye basladim. Ne denilir ki ?
"Uras"
"Efendim"
"Hani sana bisey dicektim ya"
"Ee"
"Ben o seyi soylemeye karar verdim"
"Soyle o zaman"
"Tamam"
"Hala soylemedin"
"Tamam soyluyorum"
"Bekliyorum"
"Simdi Uras insanlar birbirlerini severler. Cokta sevseler o sevgiler bir gun azalabilir. Bu doganin kanunu dimi?"
"Ee"
"Ee si bu seyler bizimde basimiza gelebilir."
"Tamam kendini yorma. Aylardir soguk davraniyosun. Ben de sıkılmıştım. Zaten ben de bunu dicektim. Biz olamiyoruz Gozde. Bence de artik bitsin. Yolun acik olsun kendine iyi bak"
"Sen de"
'Boz olomoyoroz Gozdo' edebiyat yapma lan dememek icin kendimi zor tuttum.
Kalkip arabasina binip gitti. Resmen gitti. Gitti. Beni burda birakip gitti. Ben nasil eve gidicem acaba ? Suan ben terkedilmismi oldum? Hayir olmadim dimi. Olamam. Depresyondayimm. Terkedildim. Yolda kaldimm.
Kalkip ciftligin cikisina gitmeye basladim. Anayola cikip otostop cekecem. Macera olsun biraz.
Tam 17 araba gecti ve hicbiri durmadi. Tam ümidimi yitiriyordumki birisi durdu. Binmemi isaret etti. 'Allahim nolur katil biri olmasin. Cok amin' kapiyi acip bindim.
Cocuk dunyanin 8 harikasinin 9.su resmen yaa.
Gozunde siyah gozluk, siyah bi t-shirt, siyah deri ceket, siyah pantolon, ve siyah bi ayakkabi. Tabii siyah uzun hafif dalgali saclar. Sanirim bayilicam tutmayin beni. Aman tutun iste anlayin bi zahmet. Cocuk iki dakka boyunca konusmadan arabayi surdu. Iki dakka sonundada ben soru sordum diye konustu. Cool cocuk ya.
"Sen nereye gidiyosun"
"Sanane"
"Ne demek sanane. Ben suan senin arabandayim. Hatirlatim."
"Nolmus"
"Nolmusumu var yaa. Eger bana ters biyere gidiyosan inicem."
"Nereye gittigimi gidince ogrenirsin"
"Offfh. Ee adin ne?"
"Poyraz"
"Benim ki Gözde"
"Sormadim" ukalaya bak hele. Ama kizamiyorum. Gozleri cok guzel be. Kahverengi olmasina ragmen.
"Biz insanlar boyle yapariz. Hangi gezegendensin bilmiyorum ama bence dunyaya gelmisken biraz biseyler ogren."
"Bana bunlari diyecek en son insansin biliyosun demi?"
"Ne demeye calisiyosun be sen" diye cirladim. Yuzunu burusturdu.
"Yok ya bu ses bi insana ait olamaz. Seni yok etmeleri lazim kizim. Insanlarin sagligi icin." tamam kahverengi gozlu olabilirim. Tamam kumral sacli bi klasik turk kizida olabilirim. Ama guzelim yani. Ovunmek gibi olmasinda simdi.
"Bence seni yok etmeleri lazim. Bosuna insanlarin oksijenini harciyosun."
"Bise hatirlatmam lazim. Sen benim arabamdasin bak seni atarim. Yollarda kalirsin. Asabimi bozma benim."
O kazanmisti. Camdan disari bakarken uyukalmisim. Poyraz denen cocugun sesiyle uyandim.
"Gozde, Gozde kalk hadi geldik."
Arkadaşlar hikaye hakkindaki goruslerinizi belirtirseniz mutlu olurum. 😇💛
