ช่วงบ่ายแก่ในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง นักศึกษาชายร่างเล็กบอบบางกำลังนั่งทอดสายตาไปยังสนามฟุตบอลกว้างใหญ่ตรงหน้า มองลูกบอลสีขาวมีจุดแปดเหลี่ยมดำปนอยู่รอบลูกกลิ้งไปมาตามแรงส่งของผู้เล่นที่วิ่งไปมากว่า 20 ชีวิตสายตาหวาดหยดย้อยเพ่งเล็งไปยังผู้เล่นกองหน้าในสนามอย่างไม่ปิดบัง ยามเจ้าของมัดกล้ามเนื้อแน่นเต็มไปทุกสัดส่วนของร่างกายเคลื่อนไหวไปมา
ปาร์ค จีมิน เหม่อมองไปยัง จอน จองกุก ที่กำลังตั้งอกตั้งใจแข่งฟุตบอลคณะอยู่กับฝ่ายตรงข้ามอย่างขมักเขม้น
"เท่สุดๆไปเลย~" เสียงหวานเพ้อฝันหลุดออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม
แผล่บ!
"เก็บอาการหน่อยดิ๊ นั่งเพ้อจนน้ำลายยืดหมดแล้ว" มือปริศนาปาดเข้ามาในปากคนกำลังเพ้อด้วยแรงที่ไม่เบานัก ทำเอาร่างเล็กต้องหุบปากฉับเมื่อรสชาติเฝื่อนตีตื้นขึ้นมาทำให้รู้สึกได้
"อี๋! เค็ม"
"หึหึ" คนขี้แกล้งหย่อนตัวลงนั่งบนม้านั่งใกล้ๆเพื่อนร่วมคณะหลังเห็นอีกคนละสายตาออกจากสนามมาร้องโวยวาย
"ไอ้แท! เดี๋ยวเถอะ!" จีมินยกนิ้วป้อมของตัวเองชี้หน้าคาดโทษเพื่อน แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้สะทกสะท้าน ยักไหล่ลอยหน้าลอยตาจนคนเห็นรู้สึกหมั่นไส้ "โว๊ะ!"
"มานั่งดูจองกุกอีกแล้วไง๊? ชอบมันแล้วทำไมไม่บอกมันเลยล่ะวะ?"
"ชู่วว เสียงดังไอ้แท คนเขารู้หมด" เอ็ดเพื่อนเข้าให้ เป็นเรื่องจริงดังที่ คิม แทฮยอง เพื่อนสนิทของเขาพูด จีมินแอบชอบจอน จองกุก แอบชอบเพื่อนสนิทอีกคนของตัวเองล่ะ
"เขารู้กันทั้งบางแล้วเจ้าโง่ มีแต่แกกับจองกุกเท่านั้นแหละที่ยังไม่รู้ตัว!" แทฮยองแว๊ดขึ้นเสียงดัง
"เห้ย! จริงดิ? เขารู้กันได้ไงวะ? นี่ความลับเลยนะเว้ย!" จีมินทำท่าตกใจ