~Let my old life end~ And ~Start a new life~

Hoofdstuk 3:

Het ging gemakkelijk, wel even wennen, maar alles ging goed.
Nu stonden we gewoon in het bos, ik had geen idee wat ik moest doen.
"Alice, je bent nieuw en reageert erg heftig op mensenbloed. Dus niet schrikken als we ineens op je af springen." zei Edward.
Ik keek hem aan.
"Daarom zijn mijn ogen zeker rood, het is wennen." zuchtte ik.
"Hoe weet je dat, je hebt jezelf....." begon Carlisle.
"Waar zijn mijn visioenen voor?" vroeg ik hem lachend.
Hij lachte.
"Ik snap het al." zie hij.
Dus we gingen jagen....

Het jagen ging goed, ik had geen mensen geroken en we liepen nu weer terug naar binnen
We gingen op de bank zitten, ik keek naar Edward en hij knikte.
"Als je wilt." zei hij.
Ik knikte.
"Het zal heftig aankomen, maar ik heb mezelf vroeger altijd dood gewenst." zei ik zacht.
Iedereen was stil.
"Dat mijn benen verlamt waren kwam niet zomaar, ik woonde thuis alleen met mijn vader. Hij dronk veel, haatte me. mijn moeder overleed toen ze mij kreeg, toen was mijn vader alleen met me. Hij haatte me, omdat ik haar had gedood. begon me meteen als klein kind al te slaan." zei ik zacht.
Ik keek naar Jasper, hij had het moeilijk.
"ik was 2 jaar oud, toen mijn vader me van de trap af gooide. werd naar het ziekenhuis gebracht en leefde amper nog. raakte in coma, maar werd naar een paar maanden toch weer wakker. Ik had gewild dat ik nooit meer wakker was geworden, mijn leven werd alleen maar afschuwlijker." zei ik.
Jasper voelde mijn emoties, mijn verhaal er bij maakte het extra.
ik keek hem met tranen aan.
"Jaren en jaren gingen voorbij, het werd steeds erger met mijn vader. weglopen kon ik niet omdat mijn benen verlamt waren, tot op een avond die man kwam. hij tilde me ineens op, rende met me het bos in. ik was niet eens bang, hoopte alleen maar dat hij mij zou doden. hij beet in mijn nek en verdween, toen kwamen jullie." zei ik zacht.
keek weg naar de grond.
"Ik had gewoon gewenst dat ik dood was, tot ik er achter kwam wat er was gebeurd. wie jullie waren. ik voelde me voor het eerst veilig, bij vampiers die ik niet eens kende. ik heb me in mijn leven nooit veilig gevoeld, maar bij jullie wel. en ik ben jullie dankbaar." zei ik zacht.
ik keek op, zag bijna iedereen met tranen.
zo kreeg ik van iedereen het verhaal te horen, hoe ze waren in het verleden en hoe ze hier terecht zijn gekomen.
elk verhaal, stuk voor stuk zwaar. ook Rosalie en Bella waren een stuk aardiger.
Het was een hechte familie, ze hielden van elkaar als een echte familie.
Jasper was hier nog maar een jaar, maar het ging hem goed af na wat je hoort wat zijn verhaal was.
Carlisle begon de familie met Edward(doodziek),
Later kwam Esme(bijna dood) erbij.
Carlisle veranderde Rosalie(zwaargewond), ze kwam er ook bij.
Rosalie vond Emmett zwaargewond, nam hem mee en liet hem veranderen
Edward vond Bella(zwaargewond en sterfende) en veranderde haar.
Jasper kwam hier, hij was zijn verleden zat en wilde het niet meer. toevallig liep hij tegen de familie op en namen ze hem op.
Carlisle en Esme de ouders.
Rosalie, Emmett, Edward, Bella en Jasper hun kinderen.
"Alice?"zei Esme.
ik keek op.
"Kom is mee." zei ze.
ik stond op en liep met Esme mee, Carlisle liep ook mee.
ik hoorde Edward wat fluisteren tegen de rest maar hoorde niet wat het was.
we bleven buiten stilstaan, ze keken me allebei aan.
"Alice, wat zou je er van vinden als je bij onze familie kwam." zei Carlisle zacht.