ik hoorde stemmen om mij heen, schimmen die naar me toe kwamen.
de pijn was zo heftig, alsof ik in brand stond.
koude armen die me ineens op tilden.
wat was er toch aan de hand?
aangevallen door iemand, een persoon met rode ogen.
een man met lang blond haar. hij beet in mijn nek.
.....
mijn naam is Alice, meer weet ik ook niet.
mijn herinneringen verdwijnen langzaam.
de brandende pijn neemt steeds meer toe.
ga ik dood, is mijn wens dan uitgekomen?
.....
"We nemen haar wel mee." zei een man.
Ik zag dat hij kort blond haar had, gouden ogen.
__________________________________________________________
Dit is wat ik me nog kan herinneren, maar meer ook niet.
De pijn is weg, alleen blijft het steken in mijn keel.
Ik snap niet wat er aan de hand is.
"Alice." zei een prachtige stem.
ik werd er doodsbang van, hoe kende diegene mijn naam.
ik deed mijn ogen open, keek recht in een gezicht met gouden ogen.
lag in een bed, ik werd doodsbang. had hij me gevonden, had hij me meegenomen.
"Je bent hier veilig." zei een jongen met lang brons haar.
ik gooide mezelf uit bed, stond nu tegen de muur.
"Alice je bent hier veilig." zei de man.
de zelfde man die zei me mee te nemen.
ik stond trillend tegen de muur, was zo bang.
De man ging voor me staan.
"Mijn naam is Carlisle Cullen, je bent bij mij en mijn familie." zei hij zacht.
met een plof was ik omlaag gezakt tegen de muur op de grond.
keek naar mijn benen.
er kwamen anderen de kamer binnen, ik keek bang naar ze.
"De rest van mijn familie." zei Carlisle.
ik knikte.
Iedereen stelde zich voor.
"Mijn naam is Alice, maar meer weet ik ook niet." zei ik zacht.
keek naar een jongen met lang blond haar, hij was voor me gaan zitten en keek me aan.
"Je hoeft niet bang te zijn voor ons, er zijn alleen dingen die we je moeten uitleggen." zei hij zacht.
zijn gouden ogen schitterden.
ik zag ineens iets totaal anders.
beelden, van mij en deze familie. in het bos.
ik schrok me dood.
"Ze heeft een gave." zei Edward.
ik keek hem aan.
"Gave....ga is vertellen waar je het over hebt!" zei ik.
"Rustig, kom."zei Jasper.
hij trok me omhoog, ik hield hem geschrokken vast.
keek verbaasd.
"Ik heb nooit kunnen lopen, mijn benen waren van kleins af aan al verlamt." zei ik zacht.
tranen schitterden in mijn ogen
JE LEEST
~Let my old life end~ And ~Start a new life~
VampirIk moet eerlijke bekennen dat dit een verhaal is dat ik eerder heb geschreven, zo'n 4 jaar geleden, dus de schrijfstijl die je ziet is even totaal anders dan ik normaal zou schrijven tegenwoorden. Dit verhaal haal ik van mijn account op Quizlet! Ste...
