~Let my old life end~ And ~Start a new life~

Hoofdstuk 2:

  Ineens werd ik opgetild en zat ik weer op het bed.
verward keek ik naast me, Jasper.
"We helpen je wel, maak je geen zorgen." zei hij.
ik keek naar Carlisle.
hij keek mij aan. keek aarzelend,
"Vertel nou maar gewoon." zei ik.
merkte dat ik sneller kwaad werd, ik had geen idee waarom.
"Alice dit gaat raar klinken, maar ik en mijn familie zijn vampiers. jij bent ook een vampier." zei hij toen.
en het was stil....
"Dan was die man...die in het bos...die met rode ogen." zei ik zacht.
"Ja Alice, vampier." zei Edward.
ik keek hem aan, hij was wel anders.
"De man die jou beet, was een vampier. maar je zag zijn rode ogen, hij leeft op mensenbloed. wij, ik en mijn familie, we leven op dierenbloed en dat zie je aan onze gouden ogen.' zei Carlisle.
ik moest het even verwerken.
"Dan zou ik jullie maar moeten gaan vertrouwen." zei ik zacht.
"Je bent hier echt wel veilig." zei Emmett.
ik keek naar hem.
zo groot, gespierd, bijna eng.
"Als ik je zie, weet ik niet of ik dat helemaal moet geloven." zei ik zacht.
Iedereen begon ineens te lachen.
"Emmett doet je niks, hij beschermd je net als ons." zei Esme.
ze was erg aardig, ik glimlacht naar haar.
dan had je nog Rosalie en Bella.
Bella was aardig, alleen had ik haar niet veel gezien omdat ze ineens naar beneden ging.
Van Rosalie kreeg ik alleen maar kwade blikken of afschuw.
"Ik weet niet waar jij last van hebt, maar het is behoorlijk vervelend!" zei ik tegen haar.
"Ik heb last van jou!" zei ze.
ik gromde, gromde harder.
"Rustig, rustig Alice." zei Jasper.
ik was woedend, wist niet waarom ik dat ineens had.
"Esme neem Rose mee naar beneden voor het echt verkeerd gaat!" zei Edward.
Esme en Rosalie gingen weg.
de jongens bleven bij mij staan.
ik werd ineens rustig, in een klap.
"Dat is Jasper's gave, hij is met je emoties bezig." zei Edward.
ik keek hem aan.
"Dan kan jij zeker gedachten lezen." zei ik.
hij knikte, ik zuchtte.
"En wat moesten die beelden net voorstellen?" vroeg ik.
"Visioenen, je kan in de toekomst kijken." zei Edward.
ik keek hem scheef aan.
"Ik zou gaan denken dat jullie staan te liegen. maar dat doen jullie niet he." zuchtte ik.
"nee, allemaal waarheid, en wwe gaan jou toekomstbeeld even in vervulling brengen want je moet jagen." zei Jasper.
ik keek hem aan. keek naar mij benen.
"Ehm..." zei ik.
ik werd van het bed af getrokken.
hield geschrokken Jasper vast die naast me stond.
"Komt wel goed, we helpen je wel. zo moeilijk is het niet." zei hij.
"Je moet wel even oppassen, dat je niet ineens op volle snelheid gaat. Vampiers kunnen veel en veel sneller dan mensen rennen." zei Carlisle.
"Bedankt!" gromde ik.
stond dan maar.
"Nou, waar wacht je op." zei Emmett.
ik had anderen vaak genoeg zien lopen, maar om het nu zelf te gaan proberen terwijl ik in die 19 jaar nooit heb gelopen..