Yaşayanlar Anlar:/BELKİ

Kurtuluşum😌

                                                                                             Tarih:kadınlar gününden 1 ay sonra
                Eve dönerken çocuklar hocayla konuşmaya başladılar ve bizde hocayla birlikte duruyorduk.Sonra beni sevmeyen çocuk ve annesi önümüzden geçerken çocuk annesine beni işaret etti ve annesi beni yanına çağırdı.Gitim benimle hararetli ve kızgın bir şekilde konuşmaya başladı.Yok efendim neymiş ben onun oğluna argo kelime söylüyormuşum.Onun oğlunu herkesin içinde rezil ediyormuşum falan...daha çok var.Ben de bu baskı karşısında dayanamadım ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Birden Hızır gibi ilk matematik hocam(kadın olan vardı ya)yetişti imdadıma.Kadına hayırdır hanımefendi falan dedi.Kadın yok bir şey diyip hocayı savmaya çalıştı matematik hocamız olduğunu bilmiyordu.Sonra kadın siz kimsiniz diye sorunca hoca "matematik hocalarıyım" dedi ve o sinirli kadın gitti sanki yerine melek gibi bir kadın geldi.Çocuğun annesi mevsim değiştirir gibi tavır değiştirip 360 derecelik bir dönüş yaptı ve birden bana dönüp:"Neden ağlıyorsun çocuğum ben ne yaptım da böyle oldun sen"dedi.Vallaha şaşkınlıktan bayılacaktım.Neyse hoca beni evime kadar bıraktı ve ona gıcık olduğum için kendimden nefret ettim.Ben Nasıl bu kadar iyi bir hocaya karşı önyargılı davrandım.(bir şey fark ettim de çok fazla 'neyse' kelimesini kullanıyorum.)Şuan gözlerim yaşardı.Anılarım depreşti yine.Ben bu beşinci sınıf konusunu kapatıp 6.sınıfa geç ek istiyorum artık.Baydı bu konular beni.(bu arada çok mutluyum çünkü nerdeyse bir senedir okul değiştirmedim.)Hadi şimdi de 6.sınıfa bir başlangıç yapıp neler olmuş öğrenelim.;)