Leena

Bölüm 4: Deney

■

Profesör duyduğu her şeye inanmak istiyordu. Yıllardır yaptığı araştırmaların boşa çıkmaması için dua ediyordu. Eğer Leena'nın dedikleri doğruysa bilim dünyasında imza atacak işler yapabilirlerdi.

Kendini alamadan sormaya devam etti Samuel Johannson;

"Peki ailenin ölmeden önce haberi var mıydı Catrin'den?"

"Evet vardı ama hiçbir zaman bana inanmıyorlardı. Çocuk olduğum için şaka yaptığımı ya da yalan söylediğimi düşünüyorlardı. Hatta bir keresinde babam beni psikoloğa götürmeyi bile düşünmüştü. İnanmıyorlardı kısacası."

"Ailen öldükten sonra nerede yaşadın?"

"Bir süre akrabalarımın yanında kaldım. 15 yaşında beni istemediler ve yurda verdiler. Catrin arada yurtta sorun yarattığı için orada da rahat edemedim. 18 yaşıma bastığımda yurttan çıkma iznim vardı. Şuan 19 yaşındayım ve 1 senedir kendi başıma yaşamaya çalışıyorum."

"Nerede çalışıyorsun peki?"

"Aslında.... çalışmıyorum."

"Nasıl yani? Nasıl
geçiniyorsun tek başına?"

"1 senedir Catrin sayesinde geçiniyorum. Güçlerini kullanarak para, yiyecek, eşya gibi şeyleri Catrin bana buluyor. Bazen suç işlemek zorunda kalıyorum. Ama yapacak başka çarem yok."

Profesör sorduğu soruların her cevabını aldıkça hayrete düşüyordu. 19 yaşında bir kızın bu kadar güçlükle ayakta durabilmesi onu şaşırmıştı.

Aradan dakikalar sonra varmışlardı. Leena henüz tam olarak nereye geldiğini bilmiyordu. Arabadan indi ve direk etrafını inceledi. Tam karşısında duran uzun bina dikkatini çekti.

"Buradan gidiyoruz."

Bir an dalgınlık yaşayan Leena yolu takip ederek Profesörün yolunu izledi. Önce o görkemli, uzun binaya gideceklerini düşünmüştü ki kendisini küçük bir ofiste buldu. Şaşırdı. Çünkü bu kadar lüks bir arabaya sahip olan, takım elbiseli kişilerle dolaşan bir insanın bu kadar küçük bir yerde çalışması onu şaşırtmıştı.

İçeri girince daha da şaşırdı. Masanın üstünde yığınla dosya, kitaplıkta toz içinde kalmış tarihi kitaplar, duvarlarda çizilmiş anlaşılamayan şeyler, 80'lerden sandalye, Leena'yı rahatsız etmişti.

Samuel Johannson, Leena'nın aklından neler geçirdiğini biliyordu tabiki. Bu kadar kötü bir ortamda çalışmak imkansızdı.

İşte şimdi hazır bombaya gelmişti sıra. Profesör küçük ofisin içindeki kapıyı açtı ve Leena'ya eliyle işaret ederek gelmesini söyledi. Genç kız bir an korktu ama sonra onu takip edip merdivenlerden aşağıya usulca indi.

"Yok artık!"

Gözleri daha önce hiç böyle bir şey görmemişti sanırsa. Merdivenlerden iner inmez o çöplük ofisten çok başka bir dünya ile karşılaştı. Yeraltında yüzlerce insan görmek onun aklını bulandırmıştı.

Birçok bilim insanı vardı. Deneyler, ordan oraya koşuşturan laboratuvar görevlileri, hepsi bir işle meşguldü. Birbirinden ayrı 15-20 deney odası bulunuyordu. Büyük bir otopark genişliğindeki bu yerde neler oluyor acaba diye kendine sordu içinden.

Karşıdan 5-6 kişilik bir ekibin geldiğini gördü.

"Seni arkadaşlarımla tanıştırayım Leena. Hepsi kendi alanında tam bir uzman."

Önüne kadar gelen insanlar teker teker gülümseyerek Leena'ya ellerini uzanttılar. Ama Leena olanlardan hiçbir şey anlamıyordu. Önce bir limuzin ile küçük bir ofise getirilmişti. Sonra o küçük ofisin içindeki bu daha önce hiç görmediği ve hakkında bir fikri bile olmadığı yere geldi. Şimdide bilmediği insanlar ellerini uzatmış genç kıza gülümsüyordu.