CHAPTER 7: Thankyou

4 0 0
                                    

*YAAAAAWN*

Nakatulog na pala ako sa sobrang bwisit kagabi -/- Pagtingin ko sa wall clock ko, 6:30 palang pala. Ang aga pa masyado para kumilos, pero kung matutulog naman ako baka anong oras na naman ako magising 😩

Naligo nalang ako at nagayos. Aalis nalang ako nang maaga bahala na kung saan mapadpad haha.

"Goodmorning Anak, himala ang aga mo ata. C'mon eat with me, i cooked your favorite bacon." Bati niya saakin, pinagisipan ko pang maigi kung sasabay ako sakanya o hindi.

"Okay." sagot ko at pumunta sa dining. Nakita kong ngumiti siya nung sinabi kong okay. -/-

"You want milo?" tanong niya, napatingin ako sakanya kitang kita ko sa mata niya na ang saya niya, ang saya saya nang mga mata ni mommy.

"No thanks." sagot ko at tinapos na ang aking pagkain.

"I have to go, bye thanks for the food." sambit ko at kinuha ang bag ko sa katabing upuan at tumayo na.

"Megan?" tawag niya muli saakin, kaya napatingin ako sakaniya.

"I love you anak, take care." pagtapos niyang sabihin ay tumalikod na ako at naglakad. Ewan ko parang bigla akong napangiti sa sinabi niya.

Lumabas na ako nang bahay, shet 7:20 na -/- tapos wala pang taxi!! Naglakad lakad ako palabas nang village namin para dun ako kumuha nang taxi pero di pa ako nakakalayo nang lakad biglang may tumigil na kotse sa harap ko.

"Sino tong mokong na to?" bulong ko sa aking sarili.

"C'mon, sumabay kana." sabi niya pagkababa nang window nang car niya. Jusko aga aga mangiinis nanaman ba siya?!

"No thanks, i can walk." sambit ko at iniwan siya doon pero napansin ko na sinusundan niya padin ako.

"Sumakay kana Ms.Megan, walang taxi oh." Sambit uli niya. wtf?!?! ano bang kulit kulit niya.

"Can't you understand Mr.Stanford? Ayoko ngang sumabay sayo! A-YO-KO!" Sabi ko sakanya at nagpatuloy akong naglakad, pero nararamdaman kong nakasunod pa din siya saakin. -/-

"Its already 7:26 Megan, wag kana magmatigas baka malate kapa." sabi niya, at napahinto ako. I checked my time and fvck?! 7:26 na nga!

"Bakit ba ayaw mo sumabay saken? Hindi naman kita rarape-in." dagdg pa niya. Omoooo!!

"Okay fine, just to end this! Sasabay ako sayo pero hindi ibig sabihin non na friends na tayo!" sabi ko sabay lakad papunta sa left side nang front seat.

"Friends na tayo, inaccept mo nga friend request ko sa facebook eh haha edi we're friends." Tangina! Naalala ko nanaman kung bakit ako nabwisit kagabi.

Tiningnan ko siya nang masama habang siya nakangiting nakatingin sa kalsada. Jusko!! He's so hand--- no!! hindi.

Hindi din nagtgal nandito na kami sa parking lot nang school, inaayos niya ang gamit niya habang ako inaayos ko muka ko.

"Bat ka pa naglalagay niyan?" Nakatingin pala siya saken habang naglalagay ako nang liptint hahaha nakakatawa yung muka niya.

"Wala lang haha para mag reddish yung lippie ko hehe." sagot ko sabay inayos ko na ang gamit ko para makababa nako.

"Tch, maganda ka naman kahit di ka maglagay niyan."

Ano daw?!

"What did you just say?" Tanong ko na kunot ang noo.

"Wala, sabi ko bumaba kana late kana. 7:50 na." aniya at chineck ko ang time clock sheeeeet!! 7:50 is real

Agad ako bumaba at tumakbo papunta sa gate. Pero di pa ako nakakalayo biglang napahinto ang paa ko ay may nagtutulak sakeng bumalik sa kotse ni Denille.

At sakto nandon pa siya at naka on pa ang engine niya.

"Thankyou Mr.Stanford."

The more you hate, the more you love ❤️Where stories live. Discover now