Hayatım Bir Tımarhane

♣Bölüm 5♣

-Meriç sen ciddi misin ?

- Evet Süleyman, neden bu kadar şaşırdın

4 kişiydik. Üçü kendi aralarında bakıştı, sen anlat sen anlat diye birbirlerini yediler.

- Eee ! Anlatın biriniz olum noluyor

- Bak Meriç. Geçen hafta kuzenlerinde gelmişti, onlarada " git burdaan " demişler. Siz  ne boklar yediniz ?? Kuzenlerin anlatmadı, zaten onlarla fazla samimi değiliz bilirsin, anlat sen dinliyorum.

Ağzım açık kalmıştı, demek Kuzenlerimde yaşamıştı bunu. Biz küçükken korku hikayeleri anlatıp birbimizi korkutur, bunuda mezarlıkta yapardık. Ha bide bilirsin köyün kuzeyinde kimsesiz bir ev var, oralarda takılır evden sesler gelirdi, kedi köpektir, gitsin diye taş falan atardık, başka da bişey yapmadık, ha birde bi keresinde bebek ağlaması duymuştuk. Sonra kesilmişti, çocukluk işte araştırmadık. Bu kadar hatırlıyorum.

- Meriç beni iyi dinle. o evde 3 kişi öldü birisi bebek. Adam cinnet geçirmiş sanırım, tam olarak kimse bilmiyor önce karısını sonra bebeğini vurmuş kendisinini asmış. Biz bebektik o zamanlar, herkes bu kadarını biliyor bizde geçen sene öğrendik, bebek ağlaması duymuştuk, köyün tonton dedesi olan Ali dedeye gittik, kırmadı anlattı.

Duyduklarım karşısında ne yapacağımı bilemiyordum. Süleyman böyle birşey nasıl olabilir ? Ya nasıl olabilir? Ölüler nasıl iletişim kurabilir bizimle. Süleyman söyle diyordum, resmen gözlerim dolmuştu

- Yarın muska yaptıralım sana Meriç. Ailen biliyor mu ?

- Bilmiyorlar, muskayı kim yapacak

- Halil dede. Kim olacak

Halil dede garip bir adamdı. Daha doğrusu sırlarla doluydu. Muska yapardı, büyü bozardı, Karı Koca arasını bile düzelttiğini duymuştum.

Pekala yarın gidelim, dedim ve evlere dağıldık