Hayatım Bir Tımarhane

♣Bölüm 4♣

İzlediğim korku filmlerinin etkisinde mi kalmıştım, diye düşünürken omzuma bir el dokundu. irkildim, yaşlı bir teyzeydi.

" Kimlerdensin yavrum "

" Baykuşlardan İbrahim dedenin torunuyum teyze"

"Bildim bildim, selam söyle yavrum"

Servis durmuştu, babam durakta bekliyordu.

"Geleceğini biliyordum aahaah"

Babam gece yaşadıklarımı biliyor muydu ? Bu imkânsızdı.  Nerden biliyordun dedim telaşlı bir sesle

"Çünkü tek başına yaşayamazsın, bikere yemek yapamazsın"

diyerek güldü. içim rahatlamıştı, gece ki olayları bilmiyordu zaten bilemezdi ki.

-Teyzem nasıl oldu?

-İyi sayılır, annen gibi hemşireyi buldu

-Bakıyorum da neşen yerinde baba

- Köyüme gelmişim tabi yerinde olucak

Bikaç dakika sonra eve vardık. Klasik bir köy eviydi. Bahçeli, iki katlı, alt kat ahır üst kat ev. Ha birde tavan arası. Genelde fareler yaşardı ordada.

Dedemle anneannemin elini öpüp yanlarına oturdum, sohbet ettik biraz. Sonra kalacağım odaya geçtim, pencere dağa ve dağın dibinde ki mezarlığa bakıyordu. İçimden sürekli sen 18 yaşında bir delikanlısın, korkma korkma korkma diye geçiriyordum. Çünkü korkunun yaşla ters orantılı olduğunu düşünüyordum.

Akşam yemeğini yedikten sonra babam köy kayvesine gitti, annemde bulaşıkları yıkıyordu. Anneannem, dedem abdestlerini almıştı,  dedem camiye gidicekti,

-Meriç sende gelsene beraber gidelim

- Dede yorgunum ben, sonra gidelim olur mu ?

Dedem bişey demeden çıktı, aslında yorgun değildim. Ama gidesim yoktu.
Dedem çıktıktan bikaç dakika sonra köyde ki arkadaşlarla buluşmak için evden çıktım, kahvede okey oynuyolardı.

Babamı selamlayıp, arkadaşlarımın yanına oturdum. Biraz hasret giderken sonra çıktık kahveden, köyümüzün parkına gittik, ufak bir köydü ufak birde parkı vardı.

Dün gece ki başımdan geçenleri anlattım, onlara da, pek takmiyolardi, servisde ki "git burdaan" diyen varlığı da anlatınca gözleri fal taşı gibi açıldı.