γεννήθηκε για να νικάει

3) το όνειρο

Τελείωσα με τα μαθήματά μου και πήγα πάλι στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι να φάω.  Ανοίγω το ψυγείο και παίρνω από μέσα ένα καρότο.  Το πλένω,  το καθαρίζω και αρχίζω να το τρώω καθώς  πηγαίνω προς το δωμάτιό μου.  Μπαίνω μέσα και κάθομαι στο γραφείο μου.  Ανοίγω το λαπτοπ μου και βάζω να δω μια ταινία. 

Βλέπω τη μισή ταινία αλλά το κλείνω γιατί βαρέθηκα.  Τελειώνω το καρότο μου και κάθομαι στο κρεβάτι μου.  Μετά από λίγη ώρα που κοιτούσα το ταβάνι με παίρνει ο ύπνος.

Ανοίγω τα μάτια μου και ακούω τη μαμά μου να με φωνάζει για να φάω.  Προχωράω προς την κουζίνα και κάθομαι στο τραπέζι.  Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο πατέρας μου με ένα καροτσάκι που μέσα κοιμόταν ένα μωρό. Το κοιτάω με περίεργα και τότε με ρωτάει η μαμά μου

Μα: γιατί κοιτάς έτσι την αδερφή σου;
Εγώ : την αδερφή μου;
Μα: ναι.  Το ξέχασες;
Εγώ : μα εγώ δεν έχω αδερφή.
Μπα: μη λες ανοησίες παιδι μου.  Έχεις αδερφή.
Εγώ : τι είναι αυτά που λέτε; 

Κοιτάω το μωρό ξανά και με κοιτάει με ένα τρομακτικό χαμόγελο και αυτά τα κίτρινα μάτια του με τρομάζουν πάρα πολύ.  Κοιτάω την μητέρα και τον πατέρα μου και με κοιτάνε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.  Το μωρό σηκώνεται και με πλησιάζει απειλητικά κρατώντας τη μαμά και τον Μπαμπά μου από τα δύο μικροσκοπικά χέρια του. 

Τα χαμόγελα τους έχουν γίνει πιο μεγάλα και φρικιαστικά από πριν

Μα: έλα παιδί μου.  Πες γεια στην αδελφούλα σου.
Εγω: ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΔΕΡΦΉ

λέω  και τρέχω προς την πόρτα.  πριν φτάσω και βγω έξω,  εμφανίζονται μπροστά μου και αλλάζω κατεύθυνση.  Τρέχω  προς την σκάλα και πάλι το ίδιο.  Πάω στην κουζίνα και παίρνω ένα μαχαίρι . Φτάνουν μπροστά μου και εγώ τείνω το χέρι μου για να σταματήσουν

Εγω: τι θέλετε από εμένα;  είστε νεκροί εδώ και εφτά χρόνια.  Σταματήστε να με στοιχειώνετε.  ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ.

λέω και αρχίζω να κλαίω. 

Με πλησιάζουν και με περικυκλώνουν

Μα: έλα μαζί μας
Μπα: έλα και τίποτα δε θα σε ξαναενοχλησει ποτέ. 

Κοιτάω το μωρό και εκείνο έχει αλλάξει έκφραση. Είναι πιο τρομακτικό από πριν.  Έχει μεγαλώσει.  Τα άκρα του είναι πολύ μακριά.  Τεντώνει το χέρι του και πάει να πιάσει το μαχαίρι.  Εγώ το πετάω γρήγορα και ο πεθαμένος πατέρας μου το παίρνει και με πλησιάζει. 

Πλέον είμαι κολλημένος στη γωνία.  Έχω κουλουριαστεί κάτω,  στο πάτωμα, και τους παρακολουθώ φρικαρισμένος. 

Με πλησιάζουν χωρίς να κουνήσουν τα πόδια τους για να κάνουν έστω κι ένα βήμα. Τώρα είναι ακριβώς μπροστά μου και ο πατέρας μου είναι λίγο πιο μπροστά.  Μαζεύει το χέρι του με το μαχαίρι σε στάση επίθεσης και μου το καρφώνει στην καρδιά , συνεχίζοντας διαδοχικά και στο υπόλοιπο σώμα μου. 

Ανοίγω τα μάτια μου τρομοκρατημένος και κοιτάω τον χώρο γύρο μου.  Είμαι στο δωμάτιό μου.  Με έχει λούσει κρύος ιδρώτας και καυτά δάκρυα κυλάνε χείμαρροι από τα μάτια μου. 

Προσπαθώ να ηρεμήσω αλλά δεν τα καταφέρνω.  Ήταν ο πιο τρομακτικός εφιάλτης που έχω δει ποτέ μου.  Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που πλέον μπορώ να την ακούσω. 

Κοιτάω δίπλα μου και βλέπω τη φωτογραφία των γονιών μου.  Αντανακλαστικά την πετάω κάτω και ανάβω το φως. 

Σηκώνομαι απ το κρεβάτι μου και πάω προς το μπαλκόνι.  Ανοίγω το παράθυρο και ακουμπάω τους αγκώνες μου στο περβάζι.  Κοιτάω τον σκοτεινό ουρανό.  Η ανάσα μου,  καθώς βγαίνει από το στόμα μου,  σχηματίζει έναν κάτασπρο καπνό. 

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε μέσα στον ύπνο μου. 

Επιτέλους βρήκα χρόνο για να ανεβάσω κεφάλαιο. 
Ελπίζω να σας αρέσει και όποτε βρω χρόνο θα ανεβάσω κι άλλο .
Πείτε ιδέες για κεφάλαιο, τι θέλετε να γίνει και τι να αλλάξει . Αφήστε αστεράκι και σχόλιο