γεννήθηκε για να νικάει

7)

Μεριά Άννας

Ξύπνησα όταν άκουσα το κινητό να τρίζει.  Το παίρνω από το κομοδίνο και κοιτάω την ώρα.

11:45

Ωραία.  Σηκώθηκα και έβαλα παπούτσια, έκανα τα μαλλιά μου μια χαλαρή αλογοουρά και πήρα την ζακέτα μου.

Τώρα αν είχα μάνα θα μου έλεγε κάτι του τύπου " πάλι θα βγεις?  Ζακέτα να πάρεις για να μην αρρωστήσεις και σε τρέχουμε στα νοσοκομεία βραδιάτικα " 

Αλλά δεν έχω γιατί αυτό το πράγμα που αποκαλούσα μάνα είναι μια σκύλα που την νοιάζει μόνο ο εαυτούλης της και το πως θα περνάει καλά. 

Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά είχα κιόλας φτάσει στην πόρτα και την ξεκλείδωνα

Ξεκίνησα να περπατάω προς το "σπίτι" μου αλλά είχα την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθεί.

Δεν έδωσα παραπάνω σημάδια και συνέχισα να περπατάω με έναν φόβο προς το πάρκο. 

Όταν έφτασα δεν ήταν κανείς εκεί. 

Κοίταξα λίγο τριγύρω μήπως μπορέσω να διακρίνω τίποτα μέσα στο σκοτάδι αλλά όχι.. 

Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να πιάνει το κεφάλι μου και ένα άλλο να μου κλείνει το στόμα με ένα περίεργο πράγμα σαν πανί. 

Δε θυμάμαι τίποτα άλλο.

Ένα βαθύ σκοτάδι

Σα να κοιμάμαι και να νιώθω πως κινούμαι

Ακούω φωνές αλλά δεν μπορώ να δω τίποτα

Τι συμβαίνει εδώ?

********
Μεριά Σάββα

Αισθάνθηκα την απουσία της απ το κρεβάτι και σηκώθηκα κι εγώ.  Πήγα προς τη σκάλα και την είδα να βγαίνει έξω απ το σπίτι.

Την ακολούθησα χωρίς να με καταλάβει.

Όταν έφτασε στο πάρκο εγώ κρύφτηκα σε κάτι δέντρα περιμένοντας .

Μετά από λίγο είδα έναν τύπο να την πλησιάζει.

Την άρπαξε και της έκλεισε το στόμα με κάτι. 
Εκείνη λιποθύμησε. 

Άρχισα να τρέχω προς το μέρος της αλλά κάποιος με τράβηξε προς τα πίσω. 

Γυρνάω και βλέπω την μητέρα της Άννας να με κοιτάει τρομαγμένη

Μ Α. : μην πας

Σ: πρέπει. 

Είπα και πήγα να φύγω αλλά δεν τα κατάφερα.