DIARY (destiny)

Chapter 12:

Chapter 12:

*sa airport*

"besh, mag iingat ka dun ah... wag mung kakalimutang magtxt o magmsg sa fb ha? lagi 

akong mag oonline para makachat ka ha?"

"oo naman sophie, ikaw din ingatan mo yang sarili mo."

"mat, ikaw na bahala sa bestfriend ko ah. mag iingat kayo."

"oo DJ, wag kang makakalimot ha? ako na bahala kay sophie."

"pag may time dj, dadalawin ka namn dun.."

"cge, asahan ko yan ken ah."

"henry, thank you ah."

"wala yun, basta ikaw."

"salamat kase hindi mo ko iniwan.. ikaw ung npaghugutan ko ng lakas nung mga panahong hinang-hina ako.."

"diba sabi ko naman sayo. basta pag kailangan mo ng kaibigan dito lang ako.."

pagkatapos kong mag paalam sa kanilang lahat.. isa isa ko silang niyakap.. walang kasiguraduhan kung babalik pa ko,

pinalabas ko lang na magbabakasyon lang ako para hindi sila mabigla.. para hindi sila mahirapan.. mamimiss 

kotong mga taong to.. sila ung mga tunay na kaibgan kong talga.. mahal na mahal ko sila..

"oh.tama na ang dramhan natin.. tintawag na ung mga pasahero.. punta  na kme dun.."

nag wave nalng ako sa kanila tapos nag smile..

ayokong umiyak.. kailangan kong maging malaks sa pag alis ko..

tinalikuran ko na sila ng may mga ngiti sa aking labi..

"DENISSE!!!!!!!!!"

Pag lingon ko..

"van.."

"denisse, mahal kita. mahal kita."

unti unti akong lumapit saknya..

umiiyak siya.. umiiyak si van.

"wag mo kong iwan *hik* sorry sa ngawa ko *hik* pero ngayon sigurado nako *hik* 

ikaw ang mahal ko *hik* ikaw pinili ko.. *hik*"

"wag ka ngang umiyak.. kalalaki mong tao eh."

mas lalo siyang umiyak.. nyakap niya ko ng mahigpit..

mas mahigpait pa sa inaakala ko.. niyakap ko din siya.. pero sandali lang.

kumals din ako sa pagkakayakap skanya..

"hindi ka na aalis diba? di mo nako iiwan diba?"

"van.."

"mahal kita"

"alam ko, pero minsan tlga.. hindi sapat na mahal lang kita.."