Marichat- sen benimdin...

Ev!!

Marichat çifti yeni bir ev almayı düşünüyorlardı. Kataloglara ve sitelere baktılar. Sonunda kiralık bir yer buldular. Biraz ıssız ve terkedilmiş gibi görünüyordu. Yırtık perdeler, kırık tahtalar, korkunç bir zil sesi, karanlık... Ev adeta çökecekmiş gibi duruyordu. Marinette karanlıktan ve yüksekten korkardı:

-Ben korkuyorum Chat...

-Benim arkamda dur, dedi Chat ve cesurlukla kızın bileğinden tutup çekiştirdi. Kapıyı yavaşça açtı... Kapı gıcırdıyordu. Chat:

-Burası çok tehlikeli Marinette, burada kalmalısın, ben eve gireceğim.

-Tehlikeliyse neden giriyorsun?

-Sana zarar gelmesin diye.

-Ama sana zarar gelirse?

-Gelmez. Merak etme. 5 dkya kalmaz çıkarım.

Chat eve girdi. O girdikten 5 dk sonra bir gürültüdür geldi. Sonra bir sessizlik koptu. Chat 10 dakikadır yoktu. Marinette endişelenmeye başladı. Ve gözlerindeki yaşlara hakim olamadı. Gözyaşlarını serbest bıraktı. O sırada kapıda bir sis belirdi. Chat çıktı. Marinette'yi sakinleştirip evi boyuyacağını söyledi. Evi boyadı, tamirini yaptırdı. Ev artık harika görünüyordu!! Hemen buraya yerleştiler. Marinette artık Adrian'ı sevmiyordu zaten artık Chat ile beraberdi. Onun da kim olduğunu bilmiyordu. Gözleri yeşildi, saçı sarıydı... Tıpkı... Tıpkı... Adrian'dı!! Bembeyaz dişleri vardı. Bu şüphesiz Adrian diye düşündü. Ona mal mal bakıyordu. Şaşırmıştı, ağzı bir karış açık kalmıştı. Soğuk terler döküyordu. Ama sonra bu şüphesinden vazgeçti.