perfect // kim seokjin (✓)

1

Genç kız parkta oturuyordu lacivert defteriyle.

Yine her zaman yaptığını yapıyordu: insanları yazıyordu.

Önceki gün gördüğü tombik erkek çocuğunu gördüğünde onun için açtığı başlığın olduğu sayfayı açtı.

'Tobmik oğlan" sayfasına şirin, nazik, gülmeyi seven yazmıştı. Altına da bir tire çekip şirin demişti.

Çocuğu izlemeye devam etti.

Geçen yarım saatin sonunda bir cümle ekledi deftere.

Salıncaktaki yeşil kazaklı kıza aşık.

Kendi kendine güldükten sonra etrafına bakmaya devam etti.

Ve O'nu gördü, mükemmel olanı.

Bu sefer üzerinde kapüşonlu, gri bir sivit vardı. Elinde de pembe bir poloraid fotoğraf makinesi.

Aceleyle genç adamın sayfasını açtı, ve yazdı.

Fotoğraf çekmeyi seviyor.

Kafasını defterden kaldırıp genci izlemeye devam etti. Arkadaşları ile şakalaşmasını, onların fotoğrafını çekmesini ve gülümseyişini izledi.

Dudakları iri, güldüğünde yüzünü kaplıyor.

Düşledi genç kız, bir gün onunla tanışabilmeyi. Sarılabilmeyi, kokusunu çekebilmeyi. Ya da daha fazlası: muhteşem dudaklarından öpebilmeyi.

Çocuk parktan ayrılana kadar onu izledi genç kız.

Ve hemen ardından güneş kayboldu yavaşça ufuktan.

Ardından kız da ayrıldı parktan, batan güneş ile beraber.