Genç kız elinde defteriyle yine oturuyordu bankta.
Yazıyordu yine insanları gördüğünce.
Yazısının yettiğince.
Parkta her zamanki insanları görünce dudaklarını büzdü. Yeni birilerini istiyordu.
O'nu görene dek.
Bu sefer kalabalık değildi mükemmel olanın etrafı. Sadece bir kişi vardı yanında, önceki gün beraber olduğu çocuklardan uzun olan. İkisinin de kaşlarının iç kenarlarından yukarı kalkmıştı, üzgün görünüyorlardı.
Genç kızın içi korkuyla doldu.
Üzüldüğünde daha az tepki veriyor.
Defterini kapattıktan sonra çocukları izlemeye devam etti.
Parkın denize bakan tarafındaki kayalıklara oturdular önce. Uzun olan mükemmelin sırtını sıvazlıyordu. Mükemmel olan ağlıyor gibiydi, heybetli omuzları sarsılıyordu sertçe.
Genç kızın içi anlaşılmaz bir hüzünle doldu. Korktu, ona bir şey olmasından korktu.
Yanına gitmeyi diledi, sıkıca sarılabilmeyi.
Ama sadece izlemişti, güneş batana kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
perfect // kim seokjin (✓)
FanfictionAncak biri vardı. Altı gencin arasında duran biri. Genç kız o gün çocuğu gözden kaybolana dek izledi. En sonunda defterinde "Pembe Kazaklı Çocuk" adlı bir başlık açtı. Ve yazdı. Mükemmel. to @senpaisshi @ Bütün hakları buzdolabımda saklıdır.
