○●GİRİŞ ●○

41 19 13
                                    

"Her kadın çiçektir, ama o ölüm çiçeği"
O umudun içindeki,umutsuzdu.
O aşkın içindeki, yalnızlıktı.

Onun hikayesi tükenmişliğin sonunda başladı. En yakın arkadaşı  Melisa onun sadece arkadaşıydı. Ama o da onun karanlık hayal dünyasından birisiydi. Sadece mutlu olmak istedi lavinya ama olamadı.

Ona "deli" dediler, Ona "manyak" dediler. O sadece ruhsuzca gülüp geçti. Çünkü herseyi kafaya takmaktan yorulmuştu...

Artık onun önünde ince bir çizgi vardı,ya o çizgiden yürüyecekti, ya da o çizgiden kendini boşluğa bırakacakt... bir toz misali etrafa dağılacaktı.. sesizlik onun melodisi olmuştu, onu yatıştıran kafasındaki; bağıran,çığlık Atan kadındı. Ne kadar onu dinlemeye tahammül edemese de onun sesi onu yatistiriyordu.

O da onun sesini dinlemeyi ve onla ölmeyi tercih etti.....

Onla ölmek. Onun için bir ayrıcalıktı, çünkü biliyordu o sadece onun için gelmişti ve hep onun olacaktı. Melisa ona ihanet etmezdi. Ama ihanet ederse lavinya da ona ihanet ederdi.

Melisa; lavinya için gelmiş bir melekti belkide..
Ama lavinya sadece melisayla arkadaş oldu. Onlar sesler içinde ki sesizlikti. Ama Melisa..... Melisa, gidecekti. Bir daha dönmemek üzere gidecekti. Lavinya bunu kaldırmazdı. Onun gitmesine izin veremezdi. Ama o gidecekti.

Hep yalnızdı, hayatın sonuna kadar, yalnız kalacaktı. Belki de deliydi o, belkide o çığlık atan kadını seviyordur. Onun başının  ucunda şarkı söyleyen kadına hastadır belkide....

Yorum ve votelerinizi bekliyorum.... seviliyorsunuz ★♥♥♥

LAVİNYA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin