Gittiğinde...

En Acı Olay, Alışmak..

Geç kalmıştı... Onu belki de son bir kez daha görme şansını kaçırmıştı. Nefesi daralıyor, gözleri kararıyordu. Son, son bir kez onu görme şansını kaybetmişti ve bir daha ne zaman göreceği hatta görüp göremeyeceği dahi belli değildi. Herşey bitmişti, artık o yoktu.
Zaman geçmişti, geçiyordu. Gitmesinin ardından geriye kalanlar acı, acı ve sadece acıydı... Gündüz herşey normaldi aslında, gece uğruyordu acı. Bu öyle bir acıydı ki sanki kalbi göğüs kafesinden çıkarılıp yerlere fırlatılıyordu, sanki boğazı yırtılana kadar çığlık atıyor da kimse duymuyor gibi, sanki... Uçuruma doğru koşuyordu, ama durduranı yoktu, kim bilir neredeydi.
Uzunca süre bu böyle devam etti, geceler boyu nefesi kesildi, en sessiz olan en büyük çığlıklarını attı ve sonunda o en korkunç, en dehşet olay başına geldi, alışmaya başladı...