İllegal Hayat

♚3♔

Omzumu tekrar ona vurup sırıtarak "Bir tane daha ver." Dedim. Kafasını bana çevirip sinirli bir şekilde elini arka cebine attı. Paketini çıkarıp elime sertçe vurdu ve "Al işte yeter mi?" Dedi. Sırıtmamı genişletip fısıltıyla "Olabilir." Dedim. Onları sinir etmek hoşuma gidiyordu özellikle Emre'yi. Bana zor katlandığını her haliyle anlatıyordu. Sevenim yoktu çünkü ben kendimi seviyordum. Ah biricik ben.
Sedat birden bağırıp "Salak kız burayı dinle! Bıktık senden o kafanı koparmamak için kendimi zorladığımı bil!" Dedi. Ona dönüp sırıttım. Elimi saçlarımdan içeri  geçirip "Ah küçük çocuk." Dedim ve iyice yaklaştım. Surat ifademi ciddileştirip "Bana katlanmak zorundasın. İstemiyorsan sanırım olacakları biliyorsun?" Dedim. Nefesim yüzüne çarparken sert bir şekilde yutkundu ve "Tamam sakin ol. Ben sadece.. biraz beni dikkate almanı istiyorum." Dedi. Üzerinden çekilip aptal sırıtmamı suratıma yerleştirdim. Omuz silktim ve "Benden bu kadar sizin gibi salak küçük çocuklarla uğraşamayacağım. Babana söylersin kendi konuşmayacaksa bir daha gelmeyeceğim." Dedim. Arkamı dönüp elimdeki sigara paketinden bir dal alıp dudaklarımın arasına yerleştirdim. Emre'nin yanına gidip arka cebinden çakmağını aldım ve ona göz kırpıp bozuk dişlerimi gösterdim. Emre şaşkınca bir inilti çıkarırken küçük züppe Sedat arkamdan "Gitme. Bu defa gerçekten önemli. Lütfen." Dedi. Sırıtmamı bozmadan ona döndüm "Bundan banane. Baban düşünsün küçük." Dedim. Onlara bakmadan saçma bardan yavaş adımlarla çıktım. Şu insanları gördükçe sinirlerim bozuluyordu. Kendimi sakinleştirmek için kolumdaki yarama baktım ve kabuk tutmaya başladığını gördüm. Yapmacık bir şekilde dudak büzüp tırnağımı geçirdim ve derince yarayı deldim. Acıyı hissettiğimde sırıttım ve kanın akışını izlemeye başladım. Boynumdan aşağı doğru akan ter damlasını parmağıma alıp kanayan yarama sürdüm. Tuzlu terimle biraz daha acıyan kolum kahkaha atmamı sağlamıştı. Tatmin olduğumu hissetim ve şu yarayı O görmeden kapatmak için yürümeye başladım. Bana karışmazdı ama O'nu  üzmek pek iyi hissettirmiyordu. Benim için üzülen tek insandı. Kendime zarar vermekten zevk aldığımı biliyordu ve buna elinden geldiğince engel olmaya çalışıyordu. Yine de O'nu üzmek istemiyordum. Bütün yaralarımın üzerine dövmeler yaptırıp onları kapattırıyordum. Sanırım ben de şu lanet insanların içinde bir tek O'na değer veriyordum. Tam bir salaktı. Sırıtarak kafamı iki yana salladım ve her zamanki dövmecinin kapısından içeri girdim, zevkli olacaktı.