Its Started With A Secret

Its Started With A Secret*6

Yuri Kirisaki's POV

"haist... sumikat na ang araw hindi pa rin ako nakakahanap ng trabaho. pagod na pagod na ko. Gutom pa. Anu ba namang klaseng buhay ito ohh.."

*ako si Yuri Kirisaki, 18 years old at short hair Girl ng aming pamilya. Bakit? dahil sa nangyari noon na di ko makakalimutan, Kung kayat nagpagupit ako ng ganito. Solo lang akong namumuhay ngayun mag isa. dahil ang mga magulang ko ay naghiwalay na. At naiwan lang ako sa nanay ko di nag tagal iniwan din ako, Nakakalungkot man isipin pero, may dahilan si God kung bakit niya ito ginagawa. kung kaya simula ng Highschool ako hanggang ngayon ako na ang bumubuhay sa sarili ko. Sa pamamagitan ng Pagtitinda ng accessories nung Highschool at trabaho naman ngayung College. ma swerte din ako dahil sa isang sikat na school ako nag aaral ngayun dahil sa isa akong Scholar sa school namin. Kung kayat wala na ko binabayaran sa tuition Fee. ang problema ko nalang ay project sa school kung may kailangan pagkagastuhan.'
"Nakatira ako sa Akane street ng shinzoku Village na Malapit sa aking school na pinapasukan. kung kaya walking distance lang. Kaya hindi din Hustle."

"ok back to Reality na tayo.
Nag hahanap pa rin ako ng trabaho. Simula noong 4:00am ng umaga at hindi ko na alam ang nangyayari sakin Pagod na ko at Gutom Medyo Puyat pa. Feeling ko para na akong Jelly."

Hayss... napa buntong hininga nalang ako sa pagod kong nararamdaman at sa Gutom ko, Bakit ba kasi nakalimutan kong kuhanin yung wallet ko sa bahay, Kainis talaga ohh... sambit ko pa sa sarili ko.
Maya-maya ay Napatingin ako sa kabilang kalsada dahil naka amoy ako ng mabango. naa niluluto."

Hmm.. ang bango. pikit mata kong sinabi habang napatigil sa paglalakad.

"napag isip isip ko na uuwi na muna ako para kumain. saka nalang ako maghahanap uli pag katapos ko kumain sa bahay."

"kung kaya tumalikod na ko para bumalik sa bahay, ngunit Dipa man ako nakakapag simula paglalakad ay may nakabangga sa akin."

=Thug=

Aray!, ang sakit,, yan nalang nasabi ko ng bumagsak ako sa sahig at ganoon din siya.
Minulat ko ang mata ko at nakita ko ang isang lalaki na nakahawak sa kanyang ulo na akma itong hinihimas sa sobrang lakas ng pagkabunggo namin."

Souta ok ka lang? sambit ng isang lalaki na puti ang buhok at agad itong tinulungan pag tayo.

"Wow huh! as in wow! siya pa ang tinulungan eh ako nga itong babae eh."

Ok lang ako.. Sabi ng lalaki kong nakabungguan. na agad naman tumayo.
Habang ako ay naiwan pa rin nakaupo.

Sorry Pare Di ko kasi tinitingnan  dinadaanan ko pasensya na. Sabi ng lalaki kong nakabungguan Habang inaabot ang kanyang kamay upang tulungan ako tumayo.
"Hinawakan ko ang kamay niya upang makatayo na din ako"
At isa pa tinawag niya akong pare? ganon na ba ko kamukang lalake porket ba sa ikli ng buhok ko at sa Dibdib kong, Nvm pala...

"Ng makatayo na kaming dalwa ay agad akong Kinausap ng lalaki na puti ang buhok"

Ok ka lang ba tol? muka kasing ang lakas ng pag bagsak mo dahil sa lakas ng pagkabunggo ng kasama ko, malaking Bulos kasi yan. Sabi niya at may kasama pang pag tawa.

Oo. Ok lang ako, sagot ko.

Hmm Sure ka? tanong pa niya sakin.

*Nakabungguan ko- Leo kailangan na natin bilisan nag aantay na si Ryo satin kailangan na natin makabalik din agad sa cafe. Sabi niya sa puti ang buhok.

"leo pala pangalan nito, at isa pa mukang busy sila ah, at mukang may trabaho sila kung kaya, bigla akong nalungkot ng narinig ko yung sinabi ni Yellow hair guy"