As Endless As Forever

Chapter 6

Chapter 6

“Paano mo nalaman na narito ako?”

He smirked at me. “So, for four years, you made yourself believe na hindi ko alam kung nasaan ka. Patricia, dalawang araw ka pa lang nawawala,alam ko na kung saang parte ng mundo ka naroroon.” Sarkastikong sabi niya.

“Bakit mo ako sinusundan?”

“You made your choice. Iginalang ko yon.”

“Then why the sudden change of heart now?” mataray kong tanong.

Uminga muna siya nang malalim.

“You have to go home. Mamita is dying.

O.O

“NO.” umiiling kong sabi.

“Yes,she is,”malungkot niyang sabi. “Cancer of the brain.”

Nagsisinungaling lang siya alam ko. Tama! Baka gusto lang niya akong umuwi na.

“You’re lying!”

“Two brain tumors were diagnosed a year ago. Ayon biopsy, they were not malignant . Dinala naming siya sa States and she underwent an operation upang tanggalin ang namuong tumor. Akala naming ay okay na. but after a few months ay nagsimulang namuo uli ang tumor. This time, it’s malignant.”

Natutup ko ang aking bibig kasabay ng sunod-sunod na pag-uiling.

“She’sundergoing chemotherapy now, para lamang wag nang kumalat pa ang mga cancer cells sa katawan niya. Pero binalaan na kami ng doctor na maaaring hindi na magtagal ang buhay niya. She has several months to live, six months the most.”

Panaginip lang ito,baka kapag ipinikit ko ang aking mga mata ay magigising na ako. Ngunit ipikit ko man ang mga mata ko, wala parin.

“At isa sa mga kahilingan niya ay ang makita ka nang sa ganon ay makahingi siya ng tawad sayo sa nangyari four years ago. So here I am. I’m taking you back home.”

Huh?

“Wait a minute, you’re taking me back home? Ayan ka na naman, nagdedesisyon ka na naman para sa akin. My God! Noon ay napilitan akong magpaksal sayo para saluhin ang nalulugi naming negosyo, ngayon naman ay pinababalik mo ako sa Pilipinas because of a dying, old---“hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay bigla na lang siyang humakbang at sinaklot ang braso ko. Halos napangiwi ako sa sakit.

“That dying, old woman is my grandmother, who happens to love you very much!” binitawan na niya ang braso ko. “And I really don’t know why.” ngayon ko lang siya nakitang ganito ka galit.

hinaplos niya ang nananakit na braso ko. “Sorry,” nakayukong sabi niya.”Nabigla lang ako.”

“Hindi ko alam at wala akong pakialam kung anuman ang binago sayo ng nakalipas na apat na taon at ganyan ka na magsalita,”kalamante paring sabi niya sa akin ngunit bakas sa kanyang tinig nag alit siya. Nanatili lang akong nakayuko dahil hindi ko kayang salubungin ang kanyang mga mata. “But you owe me one. Nang bigyan mo ng kahihiyan ang pamilya ko dahil umalis ka two days after we got married, hindi kita ginulo. But it’s about that you repay me.” Mariing sabi niya.

Napatingin ako sa kanya. “Repay you?”

Ang utang ba ng pamilya ko ang tinutukoy niya? Pero bayad na ako, dahil nagpakasal na ako sa kanya. Iyon lang naman ang hinihinging kabayaran ni Mamita. Pero kung para sa kahihiyang idinulot ko nung umalis ako….

Tumango siya,na para bang nababasa niya ang iniisip ko. “Sasama ka sa akin pabalik sa Pilipinas at makikiayon sa plano ko.”

Napakunot ako sa noo.

“Plano mo?”

“Plano para sa kunwariang pagbabalikan natin.” Dere-deretso niyang sabi.

“Pagbabalikan natin?”

“Wala ka na bang alam gawin kundi ulitin ang lahat ng sinasabi ko?” sarkastikong tanong niya.

Napakagat na lang ako sa labi ko.

“Para maging lubusang Masaya ang mga natitirang araw ni Mamita rito sa mundo, naisipan kong planuhin na kunwari ay pareho nating na-realize ang importansiya ng bawat isa, na may nararamdaman tayo para sa isa’t-isa.” Tumingin siya sa akin. “Which, of course, alam naman nating pareho na wala.”

Hindi ko alam kung bakit parang nasaktan ako sa mga pinagsasabi niya gayong iyon namna talaga ang tutuo.

“Ang eventually, sasabihin natin sa kanyang magsasama tayo bilang mag-asawa. Maybe three to four weeks after na makabalik tayo sa Pilipinsa. We will both act na mahal natin ang isa’t-isa. At walang dapat na makaalam ng lahat kundi tayong dalawa lang para maging kapani-paniwala.”

“And after she dies, tapos na rin ang pagpapanggap natin?” lakasloob kong tanong sa kanya.

“Yes.” Mahinang sagot niya.

Tila nanghihina akong napaupo sa couch. “Mahirap ang binabalak mo, Adam. Hindi ko kaya.”

“Kaya mo, Patricia.”malamig niyang sabi.”Nagawa mo ngang umalis nang mag-isa nang walang nakakaalam, diba? Besides, hindi naman mabigat ang hinihingi ko. Hindi iyon kasimbigat ng kahihiyang idinulot sa pamilya ko ng ginawa mo four years ago. And it will just take months,six months is the most of your whole lifetime.” May halong panunumbat na sabi niya sa akin.

Hindi ko na alam ang isasagot doon dahil alam kong may kasalanan ako sa kanya.

“Paano kung malaman ni Mamita? Alam natin pareho na hindi medaling lokohin si Mamita.”

“Dalawa lang tayong makakaalam. Hindi niya maalalaman kung wala ni isa sa man sa atin ang magsasabi. And I trust you. Besides, I know you can act. Isipin mo na lamang na isa lang itong palabas at tayong dalawa ang bida.”

Tinignan ko siya para malaman kung nagbibiro lamang ba ito ngunit seryo parin ito.

“It will make Mamita very Happy,” pangungumbinsi pa niya sa akin. “And I know you love her.”

“Of course I love her,”mabilis kong sagot. “Kahit na minsan ay mahirap siyang intindihin. Khit na nagtatampo ako sa kanya, alam mong mahal ko siya. Pero hindi magiging madali ang lahat. May trabaho akong iiwan at kailangan ko pang magpaalam.”

“Wala ka nang dapat alalahanin. Kinausap ko na si Mr.Alvaro at sinabi niyang wala raw problema.” Ang pilipinong boss ko na isa sa mga may ari ng STC ang tinutukoy niya.

Napasimangot ako. isa sa mgakinaaayawan ko sa kanya ay ang pagdedesisyon at paggawa niya ng hakbang nang hindi man lang niya ako kinokonsulta muna.

“Kayak o namang gawin yon. Hindi ka na sana nakialam pa.”inis kong sabi sa kanya.

“Tinulungan lamang kita. Hindi mo dapat yon masamain.”

“Nothing has change. You’re the same old Adam Olivarez. Ang hilig mong magdesisyon para sa akin nang hindi man lang ako kinokonsulta.”

“And you’re the same old Patricia de Jesus,”sabi nito.”Matigas ang ulo.”

Tinaasan ko ito nang kilay at saka inirapan. Napaisip ako.

Papaya ba ako?

------------------------------------------------------------

To be continued….

:3