starring role // girlxgirl

0.3

"Kimseyle konuşmuyor, evet evet, odasından dahi çıkmıyor. Geceleri ağlıyor ve kendisinde değilmiş gibi davranıyor.Yemek dahi yemiyor. Tuvalete gittiğinde odasındaki tüm kesici aletleri kaldırabildiğim kadar kaldırdım. Kendisine zarar vermesinden korkuyorum Anna. Bu çok zor. Onu dışarı çıkaramıyorum. Hayır okula da gitmiyor. Süreki o çocuğun adını söyleyip duruyor. Evet biliyorum ama-"

Telefonda beni birisine anlatan annemi kesip elinden telefonu aldım ve yere fırlattım.

"Ben iyiyim tamam mı! Neresini anlamıyorsunuz bunun! Ben iyiyim. Jacob bana geri dönecek. Ben iyiyim! İyiyim işte iyi!"

Ağlayarak yerdeki telefonu alıp tekrar yere fırlattım. Sonrasında kablosunun bağlı olduğu yeri söküp etrafa dağıttım.

Annem ellerimden tutup ağlamaya başladı.

"Sakin ol hayatım, lütfen. Biliyorum. İyisin ama biraz yardıma ihtiyacımız var sanki, ha? ne dersin?"

Başımı hayır anlamında sallayıp ellerimi dizlerime vurdum ve daha çok ağladım.

"Kimseyi istemiyorum anlamıyor musunuz! Jacob buraya gelsin. Onu istiyorum!"

"Pekala yapacak bir şey bırakmadın bana o çocuğu arıyorum Kayla."

Hızla ayağa kalkıp durdurdum onu.

"Hayır, bu kez aptal olamam. Bu kez de gurursuz olamam. Ben rol modeli değilim!"

Annem göz yaşları içinde bana tokat attı ve kendime gelmemi sağladı.

"Kendine gel! beni, bizi korkutuyorsun. Babanı arayacağım ve buraya gelip seni bir psikiyatriste götüreceğiz. Hiç bir şekilde itiraz istemiyorum. Git ve üzerini giyin. Hemen!"

∆

Arabanın camına başımı yaslamış uyukluyordum. Babam camımı tıklayın bir kaç kez. Gözlerimi aralayıp uyuşukça onlara baktım. Ardından kapıyı açarak o onları takip etmeye çalıştım. Annem bir an arkasını dönüp yanıma geldi ve kollarını omuzlarıma sarıp o şekilde ilerletti.

Binaya girdik ve dairelere bakındık.

"Sağdaki kapı hayatım."

Babam annemin sesi doğrultusunda sağdaki kapıyı çaldı. Kapıyı orta yaşlarda bir kadın açtı gülümseyerek.

"Hoş geldiniz"

İçeriye girdik yavaşça. Etarfima bakınırken o kızı gördüm. Hızla anneme döndüm.

"Nereden buldun burayı?!"

Yüzü düştü.

"Anna önerdi tatlım. Bir sorun mu var?"

"Rehberlikten mı öneri aldın!"

Sesimin yükselmesine karşın kız başını bize çevirdi. Beni görünce gözleri genişledi, sonrasında kaşları çatıldı.

"Burada ne işin var?"

Sorduğu soruyla afalaldım. Sonrasında aklıma gelen ilk şeyle cevap verdim.

"Annem için geldik. Şey, bilirsin çok yoğun ve biraz konuşmaya ihtiyacı var."

"Öyleyse psikoloğa gidin"

Sert sesine karşın yumuşak ve tatlı bir ses yükseldi ortamda.

"Kayla Jennifer Marina!"

Adımın söylenmesi üzerine utançla başımı öne eğdim. Duymuştu ve yalancı olduğunu düşünecekti.

Koluma dokunup gülümsedi.

"Sorun etme"

Parmaklarını fermuar yerine koydu dudaklarına getirdi ve fermuarını çekti.