พล9--- เคน ชิเอล เงาความเจ็บปวด
ดูเหมือนไม่ว่าใครก็ดูออกว่าผมยังไม่สามารลืมอดีตอันเจ็บปวดได้ แล้วก็ยากเหลือเกินผมจะเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่ากับใคร พี่อิงทิ้งร่องรอยให้ผมมากเกินไป ผมรู้สึกแบบนั้น เวลาที่คนมาทักผมเรื่องนั้น ไม่เว้นแม้แต่ลูคัส ผมก็รู้สึกเจ็บปวดไม่อยากคุยกับใครมาตลอด แต่ต้องฝืนใจเพื่อพยายามไม่นึกเรื่องนั้น หันเหความสนใจแล้วผ่านพ้นไปให้ได้
พอเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวหนาว ตกกลางคืนหนาวจนไม่อยากจะออกมาจากผ้าห่มเลย ถ้าเป็นปีก่อนๆ คงหนาวชนิดที่ว่าพ่นไอออกมาเลยทีเดียว สภาวะโลกร้อนนี่ร้ายกาจเหลือเกิน ผมยังจำวัยเด็กที่พ่นไอเล่นกับพี่น้องเวลาอยู่บ้านได้เป็นอย่างดี
บางที การมีลูคัสมาเล่าเรื่องนั่นนี่นู่นนี่ เหมือนผมได้ฟังได้รู้อะไรหลายอย่างทีเดียว อย่างน้อย ได้รู้ที่ทางในเมืองใหญ่บางจุด บางทีก็ทำให้ผมย้อนนึกถึงสมัยที่ผมเป็นเด็กมัธยม เวลาที่เป็นเด็กคงแก่เรียนและมีเพื่อนไม่กี่คนหลังจากที่โดนคนที่เคยรู้จักหักหลัง มันยากที่จะทำใจ แต่ถึงยังไงเราก็ต้องผ่านมันไป
"ถ้าผมหายไป เคนจะคิดถึงผมมั้ย" เขาถามแบบนั้นอีกแล้ว
"อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมรู้สึกไม่ดี" ผมรู้สึกไม่ชอบใจที่เขาแบบนั้น "คุณโกรธผมเหรอ? ขอโทษครับ"
"ผมไม่ได้โกรธอะไรครับ"
"อย่าหายไปได้มั้ยครับ" ผมหวังแค่นั้นจริงๆ
BẠN ĐANG ĐỌC
Tear in sorrow น้ำตาในรอยจำ
Teen Fictionดัดแปลงมาจากเรื่องจริง...... อั๋น เด็กหนุ่มที่มีความสุขสำราญไปวันๆ ได้มีความรู้สึกบางอย่างกับใครสักคนผ่านโลกออนไลน์ ซึ่งคนคนนั้นเป็นผู้ชายผู้เพียบพร้อมและปิดกั้นหัวใจจากความเจ็บปวด ราวกับถูกดึงดูดเข้าหา จนในที่สุด ทั้งคู่ได้เจอกัน โดยไม่รู้ว่าการเข้...