Kapı yine gıcırdıyor,üstüne üstelik rüzgarın şiddetiyle bir sağa bir sola savruluyordu.
Evet.Eczaneden eve gelmiştim.Evin pencereleri açık o yüzden bu kapı böyle olmalı.Ve herhalde annem açmış olmalı.
—Anneee!Nerdesin?Anneeeee!
İçerden hiç ses gelmiyordu.Titrek bir sesle:
—Anne.Anne.
—Ne var?
Esma içinden bir ohh çekmişti.
—Şey,anne ben geldim de...
—Tamam.
—Anne.Şeyy.....
—Ne var beee!Senin gibi evlat olmaz olsun!Ben senle babana ne yaptım.Hee!Biliyorumm.Beni sevmiyorsunuz.
Esma böyle şeylere alışkındı.O yüzden annesinin biraz dinlenmesi için dışarıya çıktı.
Ama çıkmadan önce kapını arkasındaki eski bir müzik kutusunu görmüştü.Fakat bakmayı uzatmadan dışarı çıktı.
Hemen ders kitaplarını odaya koydu.Ve çalışmasına başladı....
Dersine çalıştıktan sonra biraz kafasını dinlenmek üzere koyacaktı ki zilin çalmasıyla birden irkildi.Etrafına biraz baktıktan sonra dış kapıya doğru yöneldi ve kapıyı açtı.
—Baba,sen mi geldin!Hoşgeldin.Buyur.Annem de içerde oturuyor.Hadi gel baba.
—Hoşbulduk kızım.Ama ben eve değil,annenin hastane randevusu geldiği için geldim.Hemen anneni çağır da gidelim.
Gözündeki ışık sönmüşcesine babasının yanından ayrılıp annesinin yanına gitti.
Babası bir iş adamıydı fakat işleri çok iyi gitmiyordu.Bu sebepten dolayı babası bir aydan bir aya eve uğruyordu.Ve bu da Esma'nın canını çok sıkıyordu.
Annesinin yanına gelip:"Anne,babam seni hastaneye götürecekmiş seni çağırıyor."
—Tamam.
Annesi acele bir işi varmış gibi hızlıca yerinden kalkıp eşinin yanına gitti.Ve çok geçmeden annesiyle babası arabaya binip yola çıkmıştı.
Eve girip derin bir nefes aldı.Oturdu.Ve en sonunda yorgun düşüp uyudu.....
Bir süre geçtikten sonra bir üst kattaki gıcırtı onu rahatsız etmeye başladı.
(Evet.Söylemeyi unuttum.Esmaların evi dublex.Fakat pekte durumunun iyi olduğu söylenemez.)
Gıcırtılar baya artmıştı ve çok ses oluyordu.Esma aniden uyandı.Yularıda bir şey olduğundan şüphe ediyordu.Bir kişinin...
Telefonunu eline aldı ve bir üst kata doğru çıkmaya başladı.Kim var orda demekten korktu çünkü o zaman o kişi Esma'yı fark ederdi.
Şimdi üst katın girişindeydi.Aniden sesler kesildi.Bu demek oluyordu ki o her kimse Esma'yı farketmişti.
Aklına polisi aramak panikten aklına bile gelmemişti.Biraz daha gıcırtı gelmişti ve bu sefer ani bir çıkışla oraya yöneldi.
—Aaaaaa!Sen miydin Fıstık.
Bu kedileri olan fıstıktı.
—Seni gidi yaramaz çok korkuttun beni...
Kediyi kucağına alıp bir güzel okşadı.Fakat bir seste Esma'nın kulağını okşadı.Bu müzik kutusundan gelen bir ses olmalıydı.Oraya doğru yöneldi.Müzik kutusunu tam eline alırken Esma başında ani bir sızı hissetti.Dengesini kaybedip yere uzanıverdi.Gözleri yarı yumuluk bir şekilde elinde sopa olan kişiye baktı.Bu yüz çok tanıdıktı.Gözlerini kadına doğru dikkatle çevirdi.Evet!Bu bir kadındı.Fakat yüzünü çıkaramadan gözlerini yumdu.En son hatırladığı elinde ve kafası çok acıyordu...
